CCF20091007016

matówka, 8 — wgłębnik, 9 — przegub, 10 — dźwignia zwalniacza, 11 — popychacz włącznika, 12 — zapadka, 13 — tarcza regulatora olejowego, 14 — regulator olejowy, 15 — dźwignia wyłącznika, 16 — śruba, 17 — przeciwciężar, 18 — stolik, 19 — źródło światła, 20 — pokrętło.

Ażeby wykonać pomiar, należy postąpić następująco:

1.    Położyć próbkę 4 na stoliku 18 umocowanym na śrubie 16.

2.    Włączyć oświetlenie 19.

3.    Pokrętłem 20 podnieść stolik z próbką tak, aby na matówce 7 był wyraźny obraz powierzchni próbki.

4.    Przesunąć dźwignię zwalniacza 10; w tym momencie wgłębnik 8 ustawia się na linii działania siły obciążającej i włączone jest obciążenie.

5.    Po dojściu dźwigni wyłącznika 15 do położenia końcowego przestawić ją z powrotem w położenie początkowe. Wtedy obiektyw 5 ustawia się na linii optycznej i na matówce widzimy obraz odcisku.

6.    Zmierzyć przekątne.

7.    Odczytać wartość twardości z tablic lub obliczyć ze wzoru (5.5).

8.    Wykonać co najmniej 3 pomiary.)

5.5.5. Wykonanie sprawozdania

W sprawozdaniu należy podać:

1)    definicję twardości Vickersa,

2)    schemat aparatu Vickersa,

3)    opis działania aparatu podczas próby,

4)    warunki dokonywania pomiarów,

5)    wyniki pomiarów.

5.6. DYNAMICZNA METODA POMIARÓW TWARDOŚCI ZA POMOCĄ MŁOTKA POLDIEGO

Istota pomiaru twardości tą metodą polega na jednoczesnym wgnieceniu kulki stalowej o średnicy D = 10 mm w badany materiał oraz w płytkę wzorcową uderzeniem młotka o masie 0,5 kg.

Na rysunku 5.12a przedstawiono zasadę konstrukcji młotka Poldiego. Rysunek ten tłumaczy również ideę pomiaru twardości tą metodą. Młotek należy oprzeć kulką pomiarową 1 o badany przedmiot, lewą ręką przytrzymać obudowę 3, a prawą uderzyć młotkiem w sworzeń 2. Kulka pomiarowa wyciśnie odcisk zarówno w badanym przedmiocie, jak i w płytce wzorcowej — jak to przedstawia rys. 5.12b.

i i/mn /ii|i|c indeksem 1 symbole związane z płytką wzorcową, a indeksem 2 i ii i.I.mym przedmiotem, symbolem zaś F_d siłę dynamiczną działającą na • hi iiinzemy. zgodnieze wzorem wynikającym z rozważań wpkt. 5.3.1 łiiiplinii

dlii phlki wzorcowej

HB, =

2 F_d

nD(D - JD² - cif)

ilu urn li i nilu badanego

HB₂ =

2 F„

izD(D - yjD² — dj)'

ii ii 11 iiiiniiinii oba równania oraz wprowadzając oznaczenie

_;    10 - _v 100 - d\

10 - _v 100 - d\ ’

lin »^inii|i im iinInIm /nie:

IIB₂ * fc-HB,;

ii.ii nnitii wal i• "u i współczynnika k, którą możemy obliczyć z wyprowadzo-