CCF20091116000

2.5. Formy do próżniowego formowania

Techniki wykonywania form oraz stosowane do tego cnlu malmluly •••» i » o różne. Zaletą formowania próżniowego jest niski kos/t wykunywmilH limu Dorównaniu z formami wtryskowymi. Formy mogą być wykonane i iIimwiim teriałów ceramicznych, żywic syntetycznych, laminatów, mislnll MmImmmi uh nę powinien być łatwoobrabialny z możliwością uzyskaniu uUi* ll- im| _r rzchni, charakteryzować się odpornością cieplną w zaknmln InuipHi .1 nowania, nie ulegać odkształceniom. ebieg ćwiczenia

lapoznanie się z pracą urządzenia do termoformowama.

Przycięcie arkuszy folii na wymiar 400x370 i pomiar grubości folii • l<u * • t lościądo 0,05 mm.

'.ałożenie folii na urządzenie.

Istalenie parametrów termoformowania dla wybranego tworzywu temperatury, czasu nagrzewania, wielkości podciśnienia.

Drmowanie wyrobu.

Dmiar grubości ścianki po termoformowaniu (jak na rys. 2).

>orządzenie sprawozdania uwzględniającego wykresy zmian grillu iłu I ianki wyrobu na głębokości termoformowania, przy danych paramntrm li nperatury czasu nagrzewania i wartości podciśnienia, oraz zawlernjty nic alizę wyników.

NANOSZENIE POWŁOK Z TWORZYW SZTUCZNYCH

Cechą charakterystyczną technologii nakładania powłok organicznych jest znaczna różnorodność technik aplikacyjnych, od malowania pędzlem o wydajności kilku metrów kwadratowych na godzinę do całkowicie zautomatyzowanych instalacji o wydajności powlekania rzędu 5 tys. m²/h. Techniki aplikacyjne cechuje także różny stopień wykorzystania materiału powłokowego od 30 do 100% i znaczne różnice w pracochłonności.

Tworzywa sztuczne do celów powłokowych stosowane są w postaci dyspersji (teflon i inne polifluorowęglowodory), past (plastizoli i organozoli), folii cienkowarstwowych, arkuszy (wykładziny) i proszków o odpowiedniej granulacji. Tworzywo każdej z tych postaci wymaga odmiennej technologii nakładania. Asortyment tworzyw sztucznych stosowanych do celów powłokowych jest bardzo szeroki i obejmuje zarówno tworzywa termoplastyczne takie, jak polichlorek winylu (zwłaszcza pasty i folie nakładane w sposób ciągły na taśmy metalowe), poliamidy, polietylen, żywice epoksydowe, poliestrowe, poliuretanowe itp. Najczęściej i na największą skalę stosowane są powłoki PVC, poliamidów i poliflu-orowęglowodorów.

Sposoby nanoszenia pokryć z proszkowych tworzyw sztucznych można podzielić na trzy grupy:

Do I grupy zalicza się sposoby otrzymywania powłok drogą napylania proszku na przedmiot nagrzany powyżej temperatury topnienia nanoszonego polimeru (napylanie pneumatyczne, fluidyzacyjne, odśrodkowe itp.).!