CCF20110310047

Rys.9.11. Zależność l„ (1) i Zf(2) od rezystywności gruntu p

W projektowaniu uziemienia stacji można zakładać, że występują najprostsze przypadki, w których kable wyprowadzane z stacji tworzą tory nierozgałę-zione z jednym punktem węzłowym na końcu toru, do którego dołączony jest uziom o rezystancji R_c. Jeżeli tor ten tworzy kabel w izolacji i powłoce termoplastycznej, wzdłuż którego nie jest ułożona bednarka uziemiająca, to rezystancję R_k można obliczyć z zależności

R_k = ^/o,361_k + R^    (9.18)

w której: 1_K - długość kabla, w km; R₀ - rezystancja uziemienia końca kabla znajdującego się poza stacją, w O...

Dla kabli, których długość jest równa lub przekracza wartość 1₀ odczytaną z prostej 1 z rysunku 9.11. należy przyjmować R_K równą impedancji falowej kabla Zf odczytanej z prostej 2 z rysunku 9.11. Dla kabli o długości mniejszej od 1₀ można przyjmować R_K = R₀ (wartość zawyżona).

9.7. Obliczanie największych spodziewanych napięć dotykowych rażeniowych w instalacjach elektroenergetycznych

Ze względu na trudności jakie sprawia obliczanie napięć rażeniowych w wielu punktach terenu obiektu elektroenergetycznego (np. stacji) przyjęło się w praktyce projektowej obliczać te napięcia tylko w tych punktach, w których spodziewane wartości napięć rażeniowych są największe. Analiza teoretyczna potwierdzona wieloletnimi doświadczeniami wykazała, że największego napięcia rażeniowego dotykowego U_T należy spodziewać się w środku narożnego oczka kraty uziomowej.

Fakt, że w większości przypadków w środku narożnego oczka kraty nie ma urządzeń elektrycznych, a więc nie może wystąpić napięcie dotykowe, nie jest

94

Podręcznik irspe

brany pod uwagę. Obliczenie napięcia rażeniowego dotykowego w tym miejscu stwarza bowiem pewien „zapas bezpieczeństwa” pozwalający wyeliminować ewentualne niebezpieczeństwa związane z błędami obliczeń.

Oznaczając napięcie dotykowe w środku narożnego oczka kraty U₀ (napięcie oczkowe) największe napięcie dotykowe rażeniowe można obliczyć z zależności:

u_T = u₀

1000

1000 + l,5p

(9.19)

Napięcie oczkowe Uo oblicza się ze wzoru

U„ = ^plEKiKm    (9.20)

w którym: p - rezystywność gruntu, w m; I_E - prąd uziomowy, obliczony z wzoru (9.21), w A; Ki - współczynnik uwzględniający zagęszczenie kraty, obliczony z wzoru (9.22); K_m - współczynnik uwzględniający głębokość pogrążenia kraty i wpływ innych elementów uziomu znajdujących się poza oczkiem narożnym kraty, obliczony z wzoru (9.24); L - obliczeniowa długość elementów układu uziomowego, obliczona wg wzoru (9.36), w m.

Ib

U_e

(9.21)

Re

w którym: U_E - napięcie uziomowe wg (18), R_E - rezystancja uziomu stacyjnego wg (14).

(9.22)

Ki = 0,656 +0,172n

gdzie: n - liczba elementów poziomych kraty uziomowej równoległych do jej dłuższego boku (element to uziom poziomy stanowiący jedną prostą), obliczony z wzoru (31).

L = L\ - dla uziomu kratowego bez elementów pionowych;

L = Li + 1,15 L₂ - dla uziomu kratowego z elementami pionowymi,

z których przynajmniej część jest umieszczona na obwodzie kraty L = Li + L₂ - dla uziomu kratowego z elementami pionowymi poza

obwodem kraty    (9.23)

gdzie: Li - całkowita długość poziomych elementów kraty uziomowej, w m.; L₂ - całkowita długość elementów pionowych, w m.

K_m =

2n

ln(

a² (a + 2t)² t

16td

8ad

) + —ln(---

4d K, (2n - l)7i

(9.24)

gdzie: d - średnica elementów poziomych, w m.; t - głębokość pogrążenia kraty uziomowej, w m.; a - odległość między równoległymi elementami kraty równoległymi dla jej dłuższego boku, w m.; n - jak we wzorze (31); Ku - współczynnik uwzględniający wpływ elementów pionowych na wartość K_m., obliczony ze wzoru (30); K, - współczynnik uwzględniający wpływ głębokości pogrążenia kraty uziomowej na wartość współczynnika K_m., obliczony ze wzoru (30).

95

Zeszyt 12