CCF20111206036 (Kopiowanie)

sku, na podkreślenie zasługuje zwłaszcza to, że system obronny RP tworzą zarówno elementy organizacyjne, ludzkie, jak i materiałowe (w tym techniczne

1 technologiczne), działające na rzecz obronności. Poza tym, elementy te są ze sobą powiązane i współdziałające. Funkcjonowanie efektywne możliwe jest wówczas, gdy poprzez owe współdziałanie zapewnia się integrację potencjału obronnego z przygotowaną administracją i gospodarką oraz odpowiednio zorganizowanym i przygotowanym pod względem obronnym społeczeństwem.

W każdym państwie demokratycznym tworzony jest starannie i przez długie lata system obronny, w tym kierowania obronnością, gdzie centralną postacią jest prezydent, który w myśl Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie zewnętrznego i wewnętrznego bezpieczeństwa państwa.

System obronny Rzeczypospolitej tworzą:

• siły zbrojne,

• układ pozamilitarny,

• system kierowania obronnością³.

Siły Zbrojne są przeznaczone do ochrony niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium. Służą do obrony militarnej państwa, a ich głównym zadaniem jest przeciwstawienie się każdej agresji militarnej. W artykule 26 Konstytucji RP⁴ stwierdza się co następuje:

„1. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej służą ochronie niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jego granic.

2. Siły Zbrojne zachowują neutralność w sprawach politycznych oraz podlegają cywilnej i demokratycznej kontroli”.

Tworzą je: wojska lądowe, siły powietrzne, marynarka wojenna (schemat 2, 3, 4 - źródło: Siły Zbrojne RP, Warszawa 1998, s. 13, 31,45), a w ich strukturach występują wojska operacyjne i siły obrony terytorialnej. Wojska operacyjne przygotowane są do wykonania głównych zadań w czasie działań wojennych. Natomiast siły obrony terytorialnej przygotowane i przeznaczone są do wspierania i zabezpieczania działań wojsk operacyjnych, a także samodzielnego wykonywania zadań ochronno-obronnych w wyznaczonych rejonach odpowiedzialności.

’ Polityka bezpieczeństwa i strategia obronna Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa,

2 listopada 1992 r.

* Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1997, s. 11.

Stan osobowy polskich sił zbrojnych ulega zasadniczym zmianom. W myśl założeń programowych „Armia 2012”⁵ przewidywane jest zmniejszenie liczebności wojska do 150 tysięcy żołnierzy. Znacząco wzrośnie liczba żołnierzy zawodowych. Wyraźnym przekształceniom ulegną także poszczególne korpusy osobowe - można oczekiwać zmniejszenia liczby oficerów, na rzecz zwiększenia liczby podoficerów. Ten wyraźny kierunek na profesjonalizację kadr ma swoje uzasadnienie zawodowe i szkoleniowe oraz staje się szczególnie ważny w związku ze skróceniem zasadniczej służby wojskowej z osiemnastu do dwunastu miesięcy.

Poza tym, umacnianie obronności, zapewnienie suwerenności i bezpieczeństwa Polski stawia przed społeczeństwem i siłami zbrojnymi określone wymagania. Podkreślić w tym miejscu należy, że wielkość wojska i podstawowego uzbrojenia jest systematycznie redukowana. Będzie zgodna z przyjętymi przez Polskę zobowiązaniami międzynarodowymi, które obejmują również naszych sąsiadów. Według ustaleń wiedeńskiej konferencji rozbrojeniowej Polska może posiadać następujące wielkości uzbrojenia:

• 1730 czołgów;

• 2150 transporterów opancerzonych (w tym 1700 bojowych wozów piechoty);

• 1610 jednostek artyleryjskich o kalibrze ponad 100 mm;

• 130 śmigłowców uzbrojonych w broń rakietową;

• 460 samolotów bojowych.

Wskazując na szczególne znaczenie strategii obronnej, założeń doktrynalnych, które determinują poczynania wszystkich trzech rodzajów sił zbrojnych, zauważyć należy, iż przeciwdziałanie zagrożeniom wojennym oraz skuteczne realizowanie zewnętrznych i wewnętrznych zadań obronnych związane jest ściśle z dobrym ich przygotowaniem i funkcjonowaniem.

Rola i miejsce Sil Zbrojnych RP, w tym wojsk lądowych (schemat nr 2) w narodowym systemie obronnym określona została w dokumentach „Założenia polskiej polityki bezpieczeństwa”, „Polityka bezpieczeństwa i strategia obronna Rzeczypospolitej Polskiej” oraz „Strategia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej” przyjęta na posiedzeniu Rady Ministrów w dniu 4 stycznia 2000 r. Podobnie jest w odniesieniu do wojsk lotniczych i obrony powietrznej oraz marynarki wojennej. Zawarte w wyżej wymienionych dokumentach zapisy stanowią, że siły lądowe - z odpo-

< ⁵ Siły Zbrojne RP, Warszawa 1998, s. 10.

■