CCI00097 (2)

Rozdział I

OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA PRAWA CYWILNEGO

§ 1. POJĘCIE PRAWA CYWILNEGO

I. Ze względu na szczególną mnogość norm prawnych — prawo reguluje przecież niemal każdą dziedzinę życia społecznego — ogół unormowań składających się na system (porządek) prawny określonego kraju nie stanowi jednolitej, niezróżnicowanej masy. Z natury rzeczy podlega podziałom wyższego i niższego rzędu. Najwyższy szczebel — to podział na gałęzie (dyscypliny) prawa, takie jak prawo cywilne, administracyjne, karne itp. Gałęzie z kolei dzielą się na działy, a te ulegają dalszym zróżnicowaniom. Podz.iały te nie są oczywiście wynikiem dowolności ustawodawcy lub abstrakcyjnych konstrukcji doktryny; są one uwarunkowane aktualnymi stosunkami społecznymi i gospodarczymi. W miarę zmiany tych stosunków nawet najbardziej utrwalone podziały mogą ulegać przekształceniom.

II. Dość powszechnie przyjmuje się, że na pojęcie prawa cywilnego składają się trzy elementy: 1) przedmiot, 2) podmioty działające na podstawie jego przepisów oraz 3) metoda regulacji.

Ad 1. Przedmiotem regulacji cywilnoprawnej są oczywiście ^stosunki cywilne./Ta jednak definitio idem per idem sama przez się niczego nie wyjas-nia. Nie czyni tego także ani kodeks cywilny, ani żaden inny alcT normatywny, pozostawiając doktrynie bliższe określenie stosunku cywilnoprawnego.

o charakterze (mają t k o w y“m 1 n i e m a j ą t k o w y m.

Nie ulega wątpliwości, że prawo cywilne reguluje stosunki społeczne

rozumie się stosunki własnościowe w najszer-

szym. «nwa znaczeniu. i to nie tylko powstałe na tle przynależności rzeczy

j inn^-h HAhr fjr> danego podmiotu, czyli dotyczące społecznego korzystania

z tych dóbr, lecz również stosunki polegające na wymianie dóbr i usług

(statyka i dynamika stosunków własnościowych). Jeszcze inaczej stosunki

majątkowe to te, które mają za przedmiot ^interesy natury ekonomicznej.^