Choroby wew3166

cd. tab. 5.5.

Miejsce powstawania	Hormon oraz jego synonimy	Struktura (jeżeli jest peptydem, to w nawiasie podano liczbę aminokwasów)
Tkanki płodowe, nowo-	transformujący czynnik wzrostu	peptydy:
tworowe	(TGF: transforming growth	oc-TGF (50)
	factor)	P-TGF (112)
Nowotwory	angiogenina	peptyd (123)
Liczne tkanki	prostaglandyny (PGs)	eikozanoidy
	prostacyklina (PGI2)	eikozanoid
	tromboksany (TX)	eikozanoidy
	leukotrieny (LTs)	eikozanoidy (aminolipidy)

¹    Ceruleina (dekapeptyd wyosobniony ze skóry żab) wykazuje niemal identyczne działanie biologiczne i ma podobną sekwencję aminokwasową.

²    Wszystkie rodzaje gastryn istnieją jako gastryna I i gastryna II; w postaci II niektóre aminokwasy (przede wszystkim tyrozyna) występują jako estry siarczanowe.

³    GIP był określany jako enterogastron.

| Analogiczną aktywność biologiczną wykazuje bombezyna (peptyd złożony z 14 aminokwasów), wyosobniona ze skóry żab.

⁵ p-Urogastron jest u człowieka prawdopodobnie identyczny z EGF.

I tak np. prawidłowy wzrost zależy nie tylko od hormonu wzrostu i somatomedyny C (IGF-1), ale także od odpowiedniego stężenia insuliny, hormonów gruczołu tarczowego, hormonów nadnerczy i hormonów płciowych. Podobnie utrzymanie prawidłowego stężenia wapnia we krwi wymaga nie tylko obecności hormonu gruczołów przytarczycznych i kalcytriolu, lecz również prawidłowych stosunków gospodarki wodno-elektrolitowej oraz właściwego stężenia hormonów gruczołu tarczowego i hormonów kory nadnerczy.

— BIOSYNTEZA, WYDZIELANIE

I TRANSPORT HORMONÓW WE KRWI

Biosynteza hormonów peptydowych

Hormony pcptydowe są syntetyzowane na rybosomach siateczki śródplazmatycznej i „pakowane” w aparacie Golgiego do pęcherzyków wydzielniczych. Podobnie jak w przypadku enzymów, synteza hormonów peptydowych przebiega jako synteza prohormonu, który jest nieaktywnym prekursorem hormonalnym. Prohormon może z kolei pochodzić z jeszcze większej cząsteczki pre-prohormonu. Sekwencje sygnalne, obecne w cząsteczce pre-prohormonu, mają nie tylko znaczenie w samym procesie syntezy białkowej, ale spełniają też prawdopodobnie pewną rolę w procesie wydzielania substancji hormonalnych przez błonę komórkową. Szybki postęp wiedzy w tej dziedzinie wiąże się z zastosowaniem techniki rekombinacji DNA do badań nad biosyntezą hormonów peptydowych. W latach niedawnych wyjaśniono strukturę wielu genów odpowiedzialnych za syntezę tych hormonów, a także w licznych przypadkach uzyskano odpowiedni swoisty informacyjny (matrycowy) kwas rybonukleinowy, spełniający funkcję przenośnika informacji genetycznej. Zaawansowane są również badania nad analizą regulacji ekspresji tych genów w tkankach, niekiedy odległych od miejsca (np. podwzgórza czy przysadki), z którym tradycyjnie wiążemy tworzenie określonego hormonu. Prohormon względnie pre-prohormon są też rodzajem magazynu, z którego mogą być doraźnie uwalniane aktywne substancje hormonalne.

156