choroszy8

198

8. Sprawdzamy czy właściwie dobrano obrabiarkę ze względu na moc silnika. Punktem wyjścia jest tutaj wyznaczenie efektywnej mocy skrawania P_e. Na przykład dla toczenia moc skrawania można wyrazić za pomocą wzoru

198

F v

P₌Sęf^

60000

[kW],

(7.15)

a dla wiercenia

P=^- ₊ -

F_fnf

9554    60000000

[kW],

(7.16)

przy czym:/- posuw w mm/obr, n - prędkość obrotowa w obr/min, v_c - prędkość skrawania, w m/min, F_c - składowe siły całkowitej uzyskane przez rzutowanie prostokątne na kierunek ruchu głównego, w N, M- moment, w N-m.

Znając moc efektywną i współczynnik sprawności t) możemy obliczyć moc silnika P_s ze wzoru

(7.17)

Należy nadmienić, że w przypadku obróbki zgrubnej często stawia się warunek uzyskania współczynnika wykorzystania mocy obrabiarki £ zbliżony do jedności, z jednoczesną minimalizacją kosztów. Warunek ten będzie spełniony, jeżeli prędkość skrawania odpowiadająca minimum kosztów będzie równa maksymalnej prędkości wynikającej z mocy silnika i przekroju warstwy skrawanej. Po uwzględnieniu wzorów (7.3). (7.15) i (7.16) optymalna, ze względów energetycznych prędkość skrawania v_cP przyjmuje postać:

(7.18)

60000P_XT]£

^VcpSSc^hjjK_f

Po podzieleniu stronami zależności (7.9) i (7.18) uzyskuje się równanie:

=60000 P_srj£,    (7.19}

z którego znaleźć można głębokość skrawania a_p lub posuw f należy jednak sprawdzić ograniczenia przyjęte w punkcie 5 i 6 obliczeń.

9. Określamy prędkość obrotową wrzeciona n na podstawie obliczonej uprzednie prędkości skrawania, z uwzględnieniem właściwego dla rozpatrywanej obrabiarki stopniowania tej prędkości. Na tej podstawie obliczamy rzeczywistą prędkość skrawami

(7.20)

Tidn

1000

10. Koryguje się okres trwałości ostrza odpowiadający rzeczywistej prędkości skrawania