chądzyński 4

chądzyński 4



162 9. APROKSYMACJA FUNKCJAMI WYMIERNYMI

Na koniec pokażemy, że zachodzi (**). Ze zbieżności iloczynów po prawej stronie (*) i (**) dostajemy łatwo, że

«>nM?)VnMsyVnf' ' *■"


2v1


/=1 \    x y /    v—\ \    X /    / ł/=l \

Z (3), (*) i oczywistej równości sin 2 cos z = (1/2) sin 22 dostajemy

4 z2


Sin 712 COS 7T2    = 7T Z


3 H;)')

4z2


= sin 7rz


n 1


t/= 1


(2v - I)'



co daje (**)•

To kończy rozwiązanie.

Zadanie 2. Pokazać, ze

(*)


MI


2z/


v=i


2jz — 1    2i/ + 1


Rozwiązanie. W zadaniu 1, kładąc 2 = 1/2 we wzorze na sin7T2, dostajemy (*).

To kończy rozwiązanie.    □

9.5. Funkcja gamma Eulera Zadanie 1. Pokazać, ze iloczyn

OO

w    IHMM

U-l

jest bezwzględnie i niemal jednostajnie zbieżny w C do funkcji całkowitej.

Rozwiązanie. Pokażemy najpierw, że

(1)    jl — (1 — w) exp ic| < \w\2 dla |u;| < 1.

Istotnie, korzystając z rozwinięcia funkcji exp w szereg potęgowy (zadanie 5.1.1), dostajemy

i-(i—tt,)exPU, = i-Etm+E


°° U)"+1


n\ ' n\

71=0    71=0


■ -^(i-ęnhjr

W


n—1


Stąd

= lwi


|1 -(1 - w)expH < M2g

Aby pokazać bezwzględną, i niemal jednostajną zbieżność iloczynu (*) w C do funkcji całkowitej, wystarczy pokazać bezwzględną i jednostajną zbieżność iloczynu (*) do funkcji holomorficznej w dowolnym kole Kr = {z G C : \z\ < 7?}.

Pokażemy najpierw, że szereg

I    OO

(2)


l/=l

jest jednostajnie zbieżny i ograniczony w Kr. Istotnie, weźmy dowolną liczbę v > R i dowolną liczbę zKr. Wówczas z nierówności (1) inamy


i


Szereg ]E^l7i+1 {R/v)2 jest zbieżny. Zatem szereg (2), w myśl kryterium Weierstrassa jednostajnej zbieżności (zadanie 2.7.2), jest jednostajnie zbieżny i ograniczony w Kr.

Z powyższego i z twierdzenia 1.54.3 dostajemy, że iloczyn (*) jest w Kr zbieżny bezwzględnie i jednostajnie do funkcji holomorficznej.

To kończy rozwiązanie.    □

[Zadanie 2. Korzystając z zadania poprzedniego, pokazać, że ;(*)    7 lim f (1/V) — Logn j e R.

i    \J/=1    /

Liczbę 7 nazywamy stalą Eulera.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
chądzyński8 150 9. APROKSYMACJA FUNKCJAMI WYMIERNYMI Na mocy małego twierdzenia Rungego (wniosek 1.
chądzyński 5 164 9. APROKSYMACJA FUNKCJAMI WYMIERNYMI Rozwiązanie. Z zadania 1 wynika, że iloczyn n^
chądzyński7 148 9. APROKSYMACJA FUNKCJAMI WYMIERNYMI Pn taki, że(1)
chądzyński9 152 9. APROKSYMACJA FUNKCJAMI WYMIERNYMI Zadanie 1. Pokazać, że funkcja, holomorficzna
chądzyński 0 154 9. APROKSYMACJA FUNKCJAMI WYMIERNYMI bez straty ogólności założyć, że (1)  &nb
chądzyński 1 156 9. APROKSYMACJA FUNKCJAMI WYMIERNYMI Rozwiązanie. Z twierdzenia 1.13.3 wynika, że f
chądzyński 2 158    9. APROKSYMACJA FUNKCJAMI WYMIERNYMI Zadanie 6. Niech {aw} będzie
chądzyński 3 160 9. APROKSYMACJA FUNKCJAMI WYMIERNYMI7, oo(i)    (i - KI) < °°- n=
img007 I. ROZKŁAD FUNKCJI WYMIERNYCH NA UŁAMKI PROSTE Definicja 1.1 Funkcją wymierną nazywamy iloraz
img008 ROZKŁAD FUNKCJI WYMIERNYCH NA UŁAMKI PROSTE PRZYKŁADY 3(31+2) >x 2x3-x2+4x+3 2x3-x2+4x-3
img010 ROZKŁAD FUNKCJI WYMIERNYCH NA UŁAMKI PROSTE 2 X A+B = 0 A = -1 (stałą A można wyznaczyć
img047 ODPOWIEDZI 1 WSKAZÓWKI Korzystając z rozkładu funkcji wymiernej na ułamki proste, obliczyć na
MAT02 2I Całka nieoznaczona1. Rozkład funkcji wymiernej na ułamki proste Def. Funkcja wymierną nazyw
23 (5) Biblioteczka Opracowań Matematycznych Pomocniczo rozkładamy funkcję wymierną na ułamki proste
wynagrodzenie. Należy na koniec podkreślić, że funkcja wynagrodzeń podlega prawu malejącej użyteczno

więcej podobnych podstron