cz1

Programowanie

zaznaczamy więc kolejno wszystkie wpisy, przyciskając za każdym razem przycisk Remove. Gdy mamy już puste pole, wybieramy, znajdujący się nieco wyżej, przycisk Add. Pojawi się okienko „Właściwości: New Tool”. Zakładkę „Properties” wypełnij tak, jak to pokazałem na rysunku 7. Przy polu Command znajduje się przycisk z trzema kropkami- Możesz użyć go w celu znalezienia naszego pliku make.bat. Pole Shortcut wypełniamy w troszkę nietypowy sposób: kliknij myszą na polu do wprowadzania danych, a następnie - uwaga — przyciśnij przycisk F7. I już. Możesz oczywiście spróbować innej kombinacji klawiszy.

Na kolejnej zakładce nic powinno być potrzeby wprowadzania jakichkolwiek zmian. Na wszelki wypadek jednak upewnij się, że ustawienia są zgodne z tymi przedstawionymi na rysunku 8. Jeśli wszystko się zgadza, zatwierdzamy utworzenie nowego narzędzia, klikając OK. Aktualnie mamy już możliwość wygodnej kompilacji programu z poziomu naszego „Notatnika”. Dodajmy jeszcze możliwość wywołania drugiej z utworzonych przez nas komend.

W identyczny sposób jak poprzednio dodaj nowe narzędzie. Edytuj ustawienia tak, aby zgadzały się z tymi na rysunku 9. Zakładka „Console 1/0” powinna być wypełniona identycznie jak poprzednio. W okienku tworzenia narzędzi całą naszą pracę potwierdzamy przyciskiem OK. W tej chwili nasz „notatnik” jest już skonfigurowany i golowy do pracy.

Krok trzeci - przygotowanie części sprzętowej

Myślę, że wielu z Was ucieszy fakt, że dziś skorzystamy z dokładnie tego samego sprzętu, na jakim opierał się kurs BASCOM-a. Osobom uczestniczącym do lej pory aktywnie w poprzednim kursie umożliwi to natychmiastowe wypróbowanie nowej wiedzy. Jeśli do tego zapoznałeś się z treścią artykułu „Programator BASCOM-a pomocą przy programowaniu w C, asemblerze, itd...” (EdW 1/2(X)5)

-    wierzę, że znakomicie poradzisz sobie z dalszą częścią kursu.

Na rysunku 10 przedstawiam schematycznie przyporządkowanie funkcji wyprowadzeniom procesora w płytce, której będziemy już za chwilę używać. Uprości to zrozumienie (oraz pisanie ;]) kodów programów. Natomiast na fotografii 1 możesz zobaczyć sprzęt, z jakiego korzystałem przy wykonywaniu pierwszego ćwiczenia. Przy okazji Mikroprocesorowej Oślej łączki, w numerze 2/2003 wykonany był identyczny układ

-    5 diod z rezystorami ograniczającymi (około 200£i) podłączonych anodami w stronę wyjść Q2-Q6, a katodami w stronę wyprowadzenia GND. Przy odrobinie wprawy układ można zmontować „na pająku” w 10

Rys. 7 Narzędzie „make"

Rys. 8 Zakładka „Console 1/0" cm*«0 |	Rys. 9 Narzędzie „clean" i PW.1BS j co-,icW BO 1 :■ pFF
I !5^Moii|xr; ^	BSttóJlWIrAWądean
j:^: < ij? iefer śuęjt : I OjCjlS f nu........... .... a UwtłwtadtHnerrorwrser. jj ■ ■ ] ’*^tm' j......'......... £*•'■> J-...-. ' --'i., V: • - jitr j	: *QWWWndl JjC:\WlnAVR\dean.bat ... j i«"~-... ś f arjteór!' j — Ł _ d 5pj.|« Amtok:.....
,	e..vn* ..... .ii f:Ę W nmrim.wo MM
	I ’^d, ^1^.'^' 5^2 J*
	ll . ;F^U*J
	p.: ■ . v;ćłl~j

GCC - idea pracy

Jes'li używałeś do tej pory kompilatora BASCOM, prawdopodobnie przyzwyczaiłeś się już do przyjemnego interfejsu użytkownika oraz przycisku „Compile currcnt file...”. GCC jest inny - chcę, abyś zrozumiał, że sam kompilator praktycznie może działać bez jakiegokolwiek środowiska programisty. Przy odrobinie wprawy można uruchomić go bezpośrednio z linii komend i w ten sposób przeprowadzić kompilacje. Z drugiej jednak strony możliwe jest wykorzystanie jakiegokolwiek zewnętrznego środowiska programisty. Jednym z powodów tej swoistej uniwersalności GCC jest idea plików makefile. Plik taki zawiera informacje, jakie narzędzia powinny zostać uruchomione, jakie pliki kompilować, w jaki sposób połączyć skompt-lowane pliki w program (linkowanie), w jakim formacie program powinien zostać wygenerowany. W pliku makefile mogą znaleźć się także inne informacje — skorzystaliśmy z jednej z nich, umożliwiającej nam czyszczenie projektu. Wywoływana przez nas komenda make jest w zasadzie interpreterem plików makefile. Komenda ta poszukuje w aktualnym katalogu pliku o nazwie makefile (brak rozszerzenia). Gdy go odnajdzie, wykonuje zapisany w nim program.

Spodziewasz się prawdopodobnie, że skoro taki plik zawiera lak dużą ilość informacji, zapewne jest (po)tworem dość skomplikowanym. Jeśli tak myślisz... masz rację. Nie przerażaj się jednak w tym momencie. Twórcy WinAVR zadbali o to, aby ułatwić nam zadanie. Stworzyli specjalny szablon, bardzo łatwy i intuicyjny do modyfikacji. W praktyce okazuje się, że nie będziemy musieli modyfikować nic więcej niż kilka pierwszych linii. Już za chwilę przekonasz się, żc po kilku praktycznych próbach pliki makefile wydają się całkowicie naturalne.

*Przy pisaniu tekstu tej ramki korzystałem z artykułu “Downloading, Installing and Configuring WinAVR”, którego autorem jest: Colin 0’Flynn, edytorem: Erie Wed-dington. Artykuł dostępny w dokumentacji na stronie domowej projektu: http://winavr.sourceforge.net/download/instal I_config_WinAVR.pdf

Elektronika dla Wszystkich Maj2005 39