domagala020

80 Integracja Polski z Unią Europejską

Tabela 1. Podział głosów w Radzie Unii Europejskiej na podstawie Traktatu nicejskiego

Państwo	Liczba głosów w Radzie U E
Niemcy, Francja, Wielka Brytania, Włochy	29
Hiszpania, Polska	27
Rumunia	14
Holandia	13
Węgry, Grecja, Czechy, Belgia, Portugalia	12
Szwecja, Bułgaria, Austria	10
Słowacja, Dania, Irlandia, Litwa, Finlandia	7
Łotwa, Słowenia, Estonia, Cypr, Luksemburg	4
Malta	3
Ogółem	345

Źródło: Traktat z Nicei zmieniający Traktat o Unii Europejskiej (w:] Unia Europejska po Traktacie Nicejskim, pr. zbiór., Urząd Komitetu Integracji Europejskiej (UKIE), Warszawa 2002, s. 255.

Decyzje miało się uważać za przyjęte, jeśli zainteresowane danym aktem państwa zgromadzą co najmniej 258 głosów (większość kwalifikowana). Jeśli propozycja aktu została zgłoszona przez Komisję Europejską, na ową liczbę głosów musi przypadać co najmniej zwykła większość państw członkowskich, natomiast w innych przypadkach (np. aktach proponowanych przez Radę Unii Europejskiej) do przyjęcia decyzji potrzebnych jest co najmniej 258 głosów ze strony dwóch trzecich członków¹. Od 1 stycznia 2005 roku każde z państw członkowskich będzie mogło zażądać sprawdzenia, czy większość kwalifikowana obejmuje co najmniej 62% całej ludności Unii. Wymagana jest więc zgodność trzech elementów: większość państw (w określonych przypadkach 2/3), większość kwalifikowana głosów ważonych oraz 62% ludności Unii Europejskiej.

Konferencja międzyrządowa zajęła się zasadnością utrzymania górnej granicy liczby posłów do Parlamentu Europejskiego. Protokół o instytucjach z Traktatu amsterdamskiego mówił o siedmiuset parlamentarzystach, ale Traktat htcejśki podniósł tę liczbę do 732 po tym, jak Unia Europejska liczyć będzie 27. członków. Do czasu przystąpienia Rumunii i Bułgarii liczba deputowanych miała być odpowiednio mniejsza. Podział mandatów na poszczególne państwa był następujący:

■ Austria - 17, Belgia - 22, Dania - 13, Finlandia - 13, Francja - 72, Grecja - 22, Hiszpania - 50, Holandia - 25, Irlandia - 12, Luksemburg - 6, Niemcy - 99, Portugalia - 22, Szwecja - 18, Wielka Brytania - 72, Włochy - 72 oraz

Instytucjonalno-prawne ramy procesu integracyjnego...

« Bułgaria - 17, Cypr - 6, Estonia - 6, Litwa - 12, Łotwa - 8, Malta - 5, Polska - 50, Republika Czeska - 20, Rumunia - 33, Słowacja - 13, Słowenia - 7, Węgry - 20².

Jak łatwo zauważyć, zarówno w Radzie UE, jaki Parlamencie Polsce przypadła taka sama liczba miejsc có Hiszpanii. Niemcy uzyskały liczbę deputowanych większą niż reszta dużych państw Unii, co było swoistą rekompensatą za rozwiązania dotyczące rozkładu głosów w Radzie UE. Warto też zwrócić uwagę na nadrepre-zentację małych państw Unii (liczbę przypadających mandatów w porównaniu z ich potencjałem demograficznym).

Zmiany instytucjonalne dotyczyły także mniej znaczących Organów: Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (KES) oraz Komitetu Regionów. Na podstawie Deklaracji ustalono, że Niemcy, Wielka Brytania, Francja i Włochy będą dysponowały w KES 24 głosami (każde z państw), Hiszpania i Polska - po 21, Rumunia - 15, Holandia, Grecja, Czechy, Węgry, Belgia, Portugalia, Szwecja, Bułgaria i Austria - po 12, Słowacja, Dania, Finlandia, Irlandia i Litwa - po 9, Łotwa, Estonia, Słowenia - po 7, Cypr, Luksemburg - po 6 oraz Malta - 5. Identyczny podział głosów dotyczył Komitetu Regionów. ;

Zmiany dotyczyły także organów rozstrzygania sporów. Zgodnie z postanowieniami traktatu w skład Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji wchodzi jeden sędzia z każdego¹ kraju członkowskiego.

Przyjęcie nowego traktatu torowało drogę do poszerzenia Unii Europejskiej. Konferencja Międzyrządowa podkreśliła, że ratyfikacja Traktatu nicejskiego zakończy proces niezbędnych dostosowań do przystąpienia nowych członków. Jednocześnie wezwała państwa, także przyszłych członków, do wnikliwej i szeroko zakrojonej debaty nad przyszłością Unii Europejskiej i podpisania nowego traktatu porządkującego system prawnopinstytucjonalny UE.

4. Przygotowania Polski do integracji z Unią Europejską

Analizując przygotowania Polski do integracji z Unią Europejską, należy wskazać, że Polska rozpoczęła je faktycznie, kiedy przyjęła określone zobowiązania w Układzie Europejskim. Realizacja umowy stowarzyszeniowej, choćby przez zbliżanie prawa do standardów unijnych, przybliżała perspektywę członkostwa, mimo iż sama Wspólnota nie była skora do wiązania tych dwóch faktów. Następny etap przygotowań wiąże się z reakcjąmi strony polskiej na działania Unii Europejskiej następujące po złożeniu przez Polskę wniosku o członkostwo. W niniejszej części

Jest to próba zabezpieczenia się państw małych UE przed dominacją państw dużych.

, I

Traktat z Nicei zmieniający Traktat o Unii Europejskiej [w:j Unia Europejska po Traktacie Nicejskim, UKIE, Warszawa 2002, s. 254.