DSC00892 (4)

Kolejną charakterystyczną cechą jest młody wiek pacjentów. Z przeprowadzonej analizy wynika, że średni wiek pacjentów w okresie przyjęcia wynosił 25 lat. Średni wiek wystąpienia pierwszego napadu rzekomopa-daczkowego również był zbliżony i wynosił odpowiednio 22 łata {Jędrzejczak 2002). Psychogenne napady rzekomopadaczkowe są rzadkością po 60. roku życia (Hauser i wsp.. 1997). Analiza Krumholza i Niedenneyera (1983) wykazała, że 83 proc. pacjentów z PNR jest w wieku 15-35 lat. Z badań van Merode i wsp. (1997) wynika, że pierwszy napad psychogenny wystąpił między 14. a 77. rokiem życia, ale 89 proc. pacjentów miało mniej niż 40 lal.

Zdecydowanie należy podkreślić fakt, że napady psychogenne rzekomopadaczkowe najczęściej występują u ludzi młodych. często u nastolatków (Andriola i Ettinger. 1999). Dlatego istotną rolę w tym początkowym okresie rozw^roju choro-

---₁---------- JL ^

jące chorego. Warto podkreślić, że coraz większy odsetek chorych demonstruje ten typ napadu (Jędrzejczak i wsp., 1999).

Drugą grupę stanowią pacjenci z gwałtowną manifestacją ruchową. W tym wypadku drżenie ciała lub gwałtowne ruchy rzucania się traktowane są jako drgawki padaczkowe.

JCryteria kliniczne napadu psychogennego rzekomopadacz-kowego obejmują szereg cech: podatność na sugestię, demonstracyjny charakter napadu występującego w określonych sytuacjach w obecności innych osób. Obecność emocjonalnego rozrusznika jest często wykorzystywana przy próbie stosowania różnych metod wywołujących napad (Cohen i wsp., 1982; Lu-ther i wsp., 1982). Dużą wartość ma również próba podania tego roztworu z sugestią zatrzymania napadu.

Około 50 proc. pacjentów z napadami psychogennymi rze-częstszy typ napadów padaczkowych, który jest mylnie traktowany jako napady psychogenne. W napadach psychogennych czynność ruchowa bywa bardzo gwałtowna przez krótki czas, a następnie pacjent wygląda jakby odpoczywał przed następną rundą napadu.

Wielofazowość. sekwencyj-ność i zróżnicowanie oraz zmienność form napadów psychogennych jest cechą charakterystyczną. Wokalizacja występuje najczęściej na początku napadu i charakteryzuje się lamentowaniem. płaczem, ciężkim oddechem, jęczeniem, stękaniem, odgłosami dławienia się i różni się zasadniczo w intensywności i jakości od nienaturalnej wokaliza-cji obecnej w napadzie padaczkowym, Koniec napadu bywa bardzo pomocny w diagnostyce różnicowej, bowiem w napadach psychogennych najczęściej, np. drżenie ciała kończy się nagle. Dużą wartość diagnostyczną ma badanie prostej reakcji obronnej: