DSC01365 (4)

istoty, które nie mają nawet pragnienia szczęścia. A przecież nawet nieszczęśliwi chwalą wiele spośród nich. Wszystkiemu jednak należy się uznanie za to samo, że jest,¹ ponieważ wszystko jest dobre przez to samo, że jest Im, bardziej będziesz kochał istnienie, tym bardziej będziesz* pożądał życia wiecznego. I będziesz pragnął za wszelką cenę wypracować w sobie usposobienie wolne od doczesnych skłonności, którymi piętnuje nas miłość do rzeczy doczesnych — tych rzeczy, które przed swoim powstaniem są nicością, w okresie istnienia dążą ku nicości, a ginąc przechodzą w nicość.¹ Toteż kiedy mają powstać, jeszcze \ nie istnieją, kiedy przeminęły, już nie istnieją. Jakże więc można posiadać je trwale, skoro początek istnienia jest dla nich drogą do nicości? Kto kocha istnienie, ten po-! chwała rzeczy przemijające w tym stopniu, w jakim posiadają istnienie, kocha zaś to, co istnieje wiecznie. Jeżeli ' był niestały w miłości do tych rzeczy, utrwali się w miłości do Bytu Wiecznego. I jeżeli trwonił siły kochając rzeczy przemijające, wzmocni go umiłowanie bytu trwałego. Ustali się i osiągnie ten byt, którego chciał, kiedy bał się nicości, a nie mógł zatrzymać się, ponieważ usidliły go rzeczy przemijające. A więc nie martw się już. Przeciwnie, bądź zadowolony z tego, że wolisz być nawet nieszczęśliwy, niż wyzwolić się z nieszczęścia przechodząc w nicość. Jeżeli bowiem rozwijasz coraz bardziej to początkowe pragnienie bytu, wznosisz się i dochodzisz do tego, co jest Najwyższym Bytem, i w ten sposób chronisz swoją duszę od wszelkiej zmiany, przez którą przechodzą do nicości byty najniższe niszcząc wraz ze sobą siły rozmiłowanego w nich człowieka. Stąd ten, kto woli nie być, aby nie być nieszczęśliwym, musi być nieszczęśliwy, ponieważ nie może nie być. Czyja zaś miłość do bytu jest większa niż wstręt do nieszczęścia, ten niech usunie to, czego nienawidzi, przez postęp w tym, co kocha. Jego nieszczęście skończy się z tą chwilą, gdy dojdzie do doskonałości bytu odpowiadającej jego naturze.

J Te słowa iw. Augustyna pozostaję pod wpływem platońskich teorii kładnacych nacisk na zmienność 1 nletrwałość rzeczy materialnych w przeciwieństwie do stałości świata idei. które Jedynie aa bytem prawdziwym, -