DSC04193

WYSTĘPOWANIA I STRATYGRAFIĄ

ze szczątkami roślinnymi, które pozwoliłyby n» bardziej dokładne okre. Sienis wieku osadów.

Jessoie mniej znane są osady rzeczne mniejszych 1 zupełnie małych dolin na Niżu Polskim. Brak, Juk dotychczas, specjalnych studiów na temat eemskioh wypełnień doJln rzecznych. Jedynie na Wyżynie, łódzkiej w dolinie Mrogi (K. Kuydowicz-Turkowsku, 1975) osady takie w postaci drobnoziarnistych mułków i piasków facji powodziowej mogą reprezentować interglacjat eemski. Jednakże górne części profilów takich osadów są, jak się zdaje, zniszczone.

Spośród facji lądowych najwięcej informacji stratygraficznych dostarczają profile osadów jeziornych oraz utworów starorzeczy. Pierwsze powstały głównie w dolinach rynnowych wieku zlodowacenia środ-kowopolskiego oraz w oczkach wytopiskowych tego samego wieku. Drugie są znane z dolnych części dużych eemskich dolin, np. w opisanych przez A. Makowską profilach z obszaru dolnego Powiśla.

Dotychczas analizę pyłkową wykonano w kilkudziesięciu profilach, z tym że tylko niektóre obejmują pełny cykl interglacjalny rozwoju szaty roślinnej. Występują one w różnej sytuacji geologicznej, a zwłaszcza pod różnym przykryciem, a więc pod gliną zwałową (Rusinowo, Szeląg, Kaliska, Szwajcaria i in.), pokrywami peryglacjalnymi (Józefów, Bedlno, Horoszki, Konopki Leśne, Klewinowoj Mystki i in.) i utworami akumulacji wodnej (np. Kalisz), co przedstawiono na figurze 79.

S    N

m n.p.m:

Za najbardziej reprezentatywne należy uznać profile w Kaliskiej, Główczynie (fig. 80), Józefowie i Sławnie; pierwszy ze względu na przykrycie osadami lodowcowymi, drugij ze względu na bardzo szczegółowe zbadanie zmian w składzie szaty roślinnej, trzeci, ponieważ ma dokładnie zbadane pokrywy peryglacjalne z utworami organicznymi zlodowacenia północnopolskiego i czwarty ze względu na dobrze rozwiniętą część górną, nawiązującą do początku zlodowacenia północnopolskiego.

Zupełnym wyjątkiem jest jednak profil interglacjalny w Błoniu koło Warszawy. Diagram pyłkowy torfów, które występują tam pod przykryciem osadów zastoiskowych, wskazuje na ich eemski wiek (Z. Jan-czyk-Kopikowa, 1975b). Pod torfami znajduje się warstwa „mułkowych mad bogatych w humus”, zapewne również interglacjalnych. Jak podał