DSC07022 (2)

Józefa

Brtlgiel< Stanisław Kawula

Rozdział IV

Więzi społeczne w rodzinie

1. Pojęcie i typy więzi rodzinnej

W^zm^a jest szczegółowym rodzajem WiSŁSj^cznej>atego nasze rozwazama rozpoczniemy od wyjaśnienia terminu więź społeczna'Trzeba stwier dzić, że pojęcie „więź społeczna”, chociaż często używane przez teoretyków i badaczy, nie doczekało się jednoznacznego i precyzyjnego zdefiniowania. W zależności od przyjętych założeń teoretycznych i metodologicznych, niektórzy autorzy akcentowali w nim znaczenie elementów obiektywnych, subiektywnych lub jednych i drugich. Obiektywna warstwa więzi jest zwykle związana z jej formalnym charakteiem i jest niezależna od woli człowieka. Wyraża się zachowaniami obser

wowanymi z zewnątrz, które wynikają z dających się rzeczowo określić związków i wspólności (np. związków krwi, języka, wspólnego terytorium). Subiektywną warstwę, związaną przeważnie z nieformalnym charakterem więzi, tworzą elementy zależne od woli i intencji człowieka. Przejawia się to w zachowaniach spontanicznych o dużym ładunku emocjonalnym, w poczuciu łączności z innymi jednostkami lub zbiorowościami oraz w poczuciu odrębności w stosunku do obcych, spoza własnej zbiorowości.

Za najbardziej właściwe należy uznać dwupłaszczyznowe ujmowanie więzi odzwierciedlające dwoisty, obiektywno-subiektywny charakter rzeczywistości. Takie stanowisko reprezentują m.iti. J- Szczepański, W. Jacher. Jan Szczepański definiuje więź społeczną jako zorganizowany system stosunków, instytucji, środków kontroli społecznej skupiający jednostki, podgrupy i inne elementy składowe zbiorowości w całość zdolną do trwania i rozwoju (J. Szczepański, 1970, s. 160-161). Natomiast W. Jacher przez więź społeczną rozumie kompleks, sumę tych wszyst kich czynników, które zapewniają danej całości społecznej (grupie, zbiorowości społecznej) istnienie i trwanie i działanie (W. Jacher, 1987, s. 41).

Zjawisko więzjjkwj również u podstaw istnienia gi^uPy społecziiej, jal^ajest rodzina. Takt, że składa się ona z niewielkiej liczby członków (rodziców, ziec i często dziadków), którzy są sobie bliscy i współdziałają ze sobą na rożnych płaszczyznach, pozwala na stwierdzenie, że H grupie rodzinnej.J    p|||

pleks siłprzyciągcpącyckjęj członków do siebie i^wiążąęych.wh nawzajerf.^.