DSC09878 (3)

44 Aiftuw*¹ - Akt Ił. Stww 4

Dory na

pmacmĘjęc Mariannę i 6irgnęc «• 9Merym jcucw!

A ctii u licha! Znów zaczęli swoje!

Skoń-icifi jui nu Ir figle, chodźcie lu oboje!

Walery Do Doryny

Ale dokęd ty zmierzasz?

Marianna

Alei w jakim celu?...

Dory na

O celu pomówimy sobie po weselu.

I lUmp)

Trie zamętu robić! Czy pan ile ma w głowie?

Malery

,\ir słyszałaś, co rzekła mi. słowo po słowie?

D<M7Ba Do Marianny

A panna, czyś szalona wszczynać takie kłótnie? Marianna

Ul widziałaś, jak ze mnę obszedł się okrutnie? Doryna

Obopefcic głuptasy!

Do Walerego lej serduszka bicie Zawsze jest tobie wierne — przysięgam na życie.

Do Marianny

On ciebie jednę kocha i pragnie jedynie

Zostać twoim małżonkiem — niebo świadkiem czynię.

Marianna Do Walerego

Czemuż więc sam doradzał mi pan uczuć zdradę?

lUery Do Marianny

Czemuż pani w tym względzie pytała o radę?

Doryna

Wariar iście oboje! Ot, patrzę i stoję.

Po Wartego

mk p^an!

galery

dając rękę Doryme

po cóż ta ręka?

Doryna Po Marianny Dawaj panna swoję!

Marianna również dając rękę _Do czegóż to ma zmierzać?

Doryna

No, dalej! Parami!

Wy się więcej kochacie, niż myślicie sami.

Walery i Marianna trzymają się przez jakiś czas za ręce nie patrząc na siebie

Walery

zwracając się ku Mariannie Niechże więc pani wreszcie już główkę nie kręci I popatrzy mi w oczy, ot tak, bez niechęci!

Marianna obraca się ku Waleremu z uśmiechem

Doryna

Już to pstro w głowie maję wszyscy zakochani.

Walery Do Marianny

Nie! Czyż nie miałbym prawa czuć żalu do pani?

Czyż nie było z twej strony zabawkę złośliwę Mówić rzecz, co mnie zranić musiała tak żywo?

Marianna

A ty? Czyliż być może niewdzięczność czarniejsza?

Doryna

Na później już te kłótnie, teraz o to mniejsza —

Myślmy lepiej, jak ojca upór srogi skruszyć!

Marianna

więc, jakie sprężyny trzeba nam poruszyć?

Doryna

|g|j||i °b^ronić, musim użyć wszelkiej sztuki.