DSCI5369

r 2» Przeczytaj wywiad z rosyjskim astrofizykiem Igorem Dmitrjjewiczem Nowinkowem. Streść poglądy naukowca na temat możliwości podróży w czasie.

Czas na podróż w czasie

Czy możliwe jest zbudowanie wehikułu czasu?

Ja wierzę w wehikuł czasu. Więcej: marzę o wehikule czasu. Choć wiem, że jest w jego konstrukcji mnóstwo trudnych i do końca niewyjaśnionych problemów. Na przykład Hawking uważa, ze wehikułu czasu zbudować się nie da z przyczyn zasadniczych. Jest zdania, że wehikuł czasu jest niezgodny z prawami fizyki.

Czy wymienia jakieś prawa fizyki, które tego zabraniąją?

Nie. I co więcej, jestem pewien, że nie ma dowodów na to, że budowa wehikułu czasu jest sprzeczna z prawami fizyki. Hawking po prostu się myli. Niedawno miałem wygłosić wykład o wehikule czasu. Rozpocząłem swoje wystąpienie od przytoczenia słów Hawkinga - „prawa fizyki zabraniąją zbudowania wehikułu czasu”, a potem przypomniałem oświadczenie lorda Kelvina z roku 1895. Kelvin, twórca podstaw termodynamiki, powiedział wtedy, że „prawa fizyki zabraniąją zbudowania maszyn latąjących cięższych od powietrza”. Opierał się na tych prawach, które były mu wówczas znane. A przecież pierwszy lot braci Wright miał miejsce ledwie osiem lat później!

Historia lubi się powtarzać...

Tak. Myślę, że z wehikułem czasu może się wydarzyć bardzo podobna historia. Dlaczego nie? Ha, jestem pewien, że to się niedługo wydarzy. Żadne prawa fizyki nie zabraniąją zbudowania wehikułu czasu.

Na jakiej zasadzie może działać wehikuł czasu?

Potrzebne są pętle w czasoprzestrzeni. Maszyna czasu ma dwa wejścia: wchodzisz do jednego i po przejściu krótkiego korytarza wychodzisz drugim otworem. Żeby wyjść w przeszłość, to wyjście (brama) powinno być już tam w przeszłości zrobione.

Ach, na tym więc polega problem. Trzeba zrobić wyjście.

Tak. Nawet jeśli w przyszłości zrobiony zostanie wehikuł czasu, to w dzisiejsze czasy (w których wehikułu jeszcze nie było) wrócić się nim nie da. Brakiye w naszych czasach drzwiczek wyjściowych.

Trzeba więc zarobić jak nąjszybdęj wyjście.

Pewnie. Ale jest masa trudności. Nie ma komu ząjmować się tymi problemami t przyczyn czysto socjalnych, ekonomicznych.

Jak to?

Jestem dyrektorem astrofizycznego centrum badawczego w Kopenhadze, ale też wciąż pracuję ze studentami na kopenhaskim uniwersytecie. Młodzi przeważnie są zafascynowani wehikułem czasu. Ale przecież ja nie mogę kazać studentom ząjmować się zawodowo tym zagadnieniem! Któż ich potem przyjmie do pracy? Na pytanie, czym się zajmują, mają odpowiadać, że wehikułem czasu? Przecież to niepoważne! „Ot, fantasta, niech sobie marzy” - pomyśli pracodawca. Trzeba być ciut bardziej praktycznym. Ot, i trudność.

„Magazyn”, dodatek „Gazety Wyborczej”, 2.11.2000

Ja Odszukaj w czasopismach wywiad, który ci się podobał. Wyjaśnij, co zdecydowało o tym, że uważasz ten wywiad za interesujący.

H 4a Wyobraź sobie sobie, że masz przeprowadzić wywiad z Bogusławem Lindą. Na podstawie podanych informacji i innych samodzielnie zgromadzonych materiałów zapisz pytania, które chciałbyś mu zadać.

Bogusław Linda urodził się w 1952 r. w Toruniu. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Początkowo występował w filmie w rolach drugoplanowych. Początek lat 80. okazał się przełomowy w jego karierze. Zagrał wtedy u największych polskich reżyserów, m. in. w „Człowieku z żelaza” A Wajdy, „Przypadku” K. Kieślowskiego oraz w „Kobiecie samotnej” A. Holland.

Ogromną popularność przyniosły mu filmy akąji z początku lat 90., takie jak: „Kroll”, „Psy” i „Psy 2” W. Pasikowskiego. Aktor unika jednak zaszufladkowania i starannie dobiera role. Ostatnio wystąpił w „Panu Tadeuszu" A. Wajdy i „Quo Vadis” J. Kawalerowicza.

Bogusław Linda czterokrotnie otrzymał „Złotą Kaczkę” i kilka razy zdobył nagrodę na festiwalu w Gdyni za pierwszoplanową rolę męską. Aktor ząjmąje się również reżyserią. Nakręcił m. in. „Seszele” i „Sezon na leszcza”.

'O jp

H *• Zrób plan wywiadu, który chciałbyś przeprowadzić ze znaną osobą, którą szczególnie cenisz.