DSCN0661

spritaJoj

óojo en la familio

Edzo:    La nova kuiristino bonege kuiras. La tagmango

vere grandioza!    ^esi‘^s

Edzino: Jes* jes, sed ne forgesu, karulo, ke ankaii mi helpi_s Edzo:    Malgrau tio...

Inter antaudiristoj

— Mia klientaro forte multigis, post kiam mi komends diri ai ćiu knabino, ke si edzinijos, kaj al ćiu junulo, ke li restos fraiilo

KONYERSACIAJ DEMANDOJ

Kiu vidis ći tion?

Pri kio iii tre miris?

Kjuj homoj rigardis la azenojn?

Ću iii scipovis klarigi al si la aferon?

Kiu ankaii vidis ći tiun scenon?

De kie li vidis tion?

Kien li eliris kaj kial?

Kion li ekrimarkis en la vestiblo de sia domo?

Kion oni diris al li ekstere?

Ću do farigis al li klara?

Kie oni trovis la posedanton de la azenoj?

Kion faris tie la \dlagano ?

Kieł alparolis lin la apotekisto ?

Kion li postulis de la vilagano?

Kial li estus devinta pagi?

ću la vila|ano perdis sian trankvilecon ?

Kion li respondis al apotekisto?

Kieł li senkulpigis sin?

Kia sentis sin la apotekisto per tiaj vortoj de vilagano ?

Kion li postulis?

ću yilągano konsentis iri al la urbestro?

Kion komends tie la apotekisto? .

Kion li aldone deziris?

Kial li estu punota?

Kion la azenoj pro ći tio estus povintaj fari?

ROZWÓJ ESPERANTA (^dokończenie)

Przeto obecne esperanto nie jest teoretycznym dziełem jednej tylko osoby, lecz zbiorowym opracowaniem wszystkich esperan-tystów, uczynionym nie w jednej pracowni według pewnych teoretycznych niewzruszonych zasad (1 wyr.), jak to miało miejsce przy tworzeniu innych języków sztucznych (ido, Occidental, noviai), lecz stopniowo wypracowywanym przez samo życie.

Aby rozwój esperanta nie był samowolny i nie odbywał się w sposób rewolucyjny, jak w „ido“, gdzie corocznie zmieniano podstawy języka — Dr Zamenhof wydał dziełko p. t. „Fundamento de Espe-ranto“. W dziełku tym żadna osoba ani żadne towarzystwo nie ma prawa czynić nawet najmniejszej zmiany, ponieważ ono musi strzec jedności i ciągłości naszego języka. Tym dziełkiem, które gwarantuje tę jedność i ciągłość, Dr Zamenhof wcale nie chciał krępować i powstrzymywać rozwoju esperanta. Mimo nietykalności zasad językowych (tł.: fundamento), nasz język ma zupełną możność nie tylko stale bogacić się, lecz nawet stale ulepszać się i doskonalić. Tego jednolitego rozwoju esperanta strzeże i kieruje nim Komitet Językowy i jego Akademia, które mają swoją siedzibę w Hadze.

18. DEKOKA LEĆIONO

A. GRAMATIKO

Pri vortklasoj

(lau Seppik)

La lingvo konsistas el vortoj, kiuj dmdigas je 10 klasoj. Al iii apartenas:

1.    Substantivoj, kiuj nomas objektojn, estajojn, ideojnk. t. p. — iii ricevas la finąjon -o.

2.    Adjektivoj, kiuj indikas kvaliton au econ — iii havas la finajon -a.

3.    Pronomoj, kiuj anstatauas substantivojn kaj adjektivojn.

245