DSCN7341 (3)

30 KORNEL UJEJSKI: WYBÓR POEZJI

Kobiety z domów wyszły z pochodniami...

Z gałązką lauru Grek ulicą bieży!

*** I padł wołając: „Zwycięstwo!” — Już nie żył. A lud się ciśnie, podnosi mu głowę,

Rozrywa zbroję — całe ciało zdrowe!

Ni śladu rany.

8.

Na pobojowisku,

Po całodziennym morderczym igrzysku,

³⁰⁰ Po krwawym trudzie, po stoczonej wojnie, Tysiące ludu usnęły spokojnie.

Grecy z Persami na jednym posłaniu Leżą bez gniewu w wiecznym pobrataniu.

A przy nich kruki skaczą i godują ³⁰⁵ 1 schrypłym głosem braci swych zwołują.

Z jednego Greka kruk ciało wyrywa,

Grek konający tak do niego śpiewa:

„O, szarp, szarp serce, niech już zaumiera! O, pij, pij, kruku, krew to bohatera!

³¹⁰ Szarp, pij, a dziób twój jak ramię urośnie!”

Niewiasty greckie śpiewają żałośnie,

~ Nad każdym trupem chylą się z kagańcem, Czy okrytego nieprzyjaciół szańcem ' Nie ujrzą ojca, kochanka lub męża...

^3,5 Wschodzący księżyc bije w lustr oręża,

To Sparta idzie, obaczyć ciekawa,

w. 294 Z gałązką lauru — lauf był oznaką zwycięstwa, w. 315 lustr — błyszcząca powierzchnia.

Gdzie się toczyła Aten walka krwawa,

Gdzie Med okrutny, co swe straszne imię Obwieszczał Grekom w krwi, w pożarów dymie, ³³⁰ Teraz bezwładny snem spokojnym drzymie.

ZAKOŃCZENIE

Błogosławiony, kto w chwili zwątpienia Duchem nie spada, ale się przemienia W onego orła, co pioruny dzierży,

Pewny zwycięstwa, gdziekolwiek uderzy.

³²⁵ Błogosławiony, kto się trupem kładzie,

By dumnej nodze stanąć na zawadzie,

Kto z próżną dłonią, poświęceniem silny Bez trwogi czeka na cios nieomylny.

Błogosławiony, kto po niej w żałobie ³³⁰ W świetnej przeszłości zakopie się grobie;

On tam niejedną wielką myśl wygrzebie,

Co będzie bronią i tarczą w potrzebie.

w. 321—332 Zakończenie jest to parafraza Chrystusowego Kazania na górze. Por. Wstęp, s. L.X—LX1.