DSCN9580

Z NULU

DO •••

Kiedy smutny nad Telia siedziałem jeziorem,

Ty przyleciałaś do mnie... z dalekiej krainy,

Jak przywabiony gołąb — białością smutnego Ptaka na pustym domie... i długo nas ludzie Widzieli nad jeziorem — dumających razem,

Nie wiedząc, żeśmy w toniach błękitnych szukali Gwiazdeczki szczęścia bardzo dawno utraconej... Nie wiem, czyś ją znalazła beze mnie... czy jeszcze Smutną pod płaczącymi wierzbami zastaje Biały księżyc— O moja miła siostro duszy!

Jak ci zimno być musi... we wrześniowych nocach Oświeconej czerwonym światełkiem komina,

W którym wilgotne płaczą gałęzie... W Szwajcarów Ziwmi luk dawny Telia, jaśniejszy niż słońce Przez sześć miesięcy roku... Jam się bardzo zręcznie 7,imip. sypiącej za mną śniegami wywinął.

Słońce błyszczy mi złote — mógłbym tobie posłać Zamiast zwiędłej rozmowy — pod myślącym słońcem Róże Hłia rozwinięte i świeże... myślące—

Lecz na co tobie róże — ty, co kwiaty wdowie Rwiesz na łąkach i nimi ubierasz słomiany Kapelusz...

o GIBELINIE, LAUROWY UPIORZE...

O Gibelinie, laurowy upiorze,

Powiedz, przez ile ty smutku i nędzy Litość anioła i wężowość jędzy Mogłeś urodzić i w sercu wytrawić!

Bo gdyby Chrystus mnie sam nie mógł zbawić Za to, żem bratniej zgody zapominał,

Bez Boga będę cierpiał — i przeklinał.

Bo doświadczyłem, jak tu dużo można,

Kiedy mię naprzód tłum ludzki osądził...

^łh>w^. Drteta

«

97