DSC53 (5)

Możemy zaliczyć do nich wiele rodząjów ruchów na rzecz pokoju, praw człowieka, sprawiedliwości społecznej, ruchów ekologicznych i kobiecych - dynamicznych, pozbawionych terytorium, lokalnych koalicji, narodowych i międzynarodowych grup, z których każda reprezentuje węzeł w złożonej sieci przepływów, których koordynacja w dużym stopniu polega na komunikacji, jaką umożliwiąją sieci cyfrowe (McCaughey i Ayers 2003).

Możliwości, jakie nowym ruchom społecznym dostarcząją informacje cyfrowe i sieci komunikacyjne, są znaczące. Instrumenty te - szczególnie zastosowanie e-maili i multimediów, hiper-tekstualnych stron internetowych - dostarcząją rozproszonym w przestrzeni koalicjom aktywistów środki do pełnienia szeregu funkgi, które mąją zasadnicze znaczenie dla ich działań i wpływu. Bez żadnej szczególnej hierarchii składąją się na nie:

-    zbieranie, produkcja, archiwizowanie i globalna publikacja zasobów informacyjnych (szczególnie materiału politycznego, który bez tego nie mógłby w takim zakresie zostać rozpropagowany tak tanim kosztem);

-    platforma dla promowania wydarzeń, rekrutacji, zbierania funduszy i ubiegania się o inne formy poparcia;

-    system służący podnoszeniu świadomości, edukacji politycznej i szkoleniom (np. instrukcje dotyczące bezpośrednich działań bez użycia przemocy);

-    środki ustanawiania i utrzymywania więzi komunikacyjnych z sympatyzującymi i sprzymierzonymi organizacjami, a także sieci, których są one częścią;

-    system komunikacyjny służący wewnętrznej organizacji, administracji, mobilizacji (np. „akcje ostrzegawcze¹') oraz koordynacji działań;

-    system komunikacji dla dialogu demokratycznego oraz debat, który ma swój wkład w możliwość zaistnienia globalnej, demokratycznej sfery publicznej;

-    medium dla komunikacji politycznej, która zabroniona jest w państwach represyjnych;

-    system dystrybucji niezależnych mediów, przekazywania wiadomości i alternatywnego dziennikarstwa, które onujja kontrolowane przez korporacje mass media;

- instrument zaangażowania w nowatorskie formy bezpośrednich działań politycznych (np. „haktywizm” [hackłiuism], masowe kampanie e-mailowe, odmowa atakowania serwisów, elektroniczne petycje, zniekształcenie strony internetowej, strony parodiujące itd.).

Niektóre lub wszystkie wymienione powyżej sposoby wykorzystywania przez nowe ruchy społeczne sieci cyfrowych są dobrze udokumentowane w rosnącej literaturze typu studium przypadku, gdzie wyszczególnia się, w jaki sposób określone ruchy robią konkretny użytek z tych technologii w swoich przedsięwzięciach aktywistycznych (McCaughey i Ayers 2003; Pendakur i Harris 2002; Webster 2001). Kilka analiz, które znąjdziemy w tej literaturze, wskazuje także na ograniczenia i wyzwania, jakie wysoko stechnicyzowane zorganizowanie i aktywizm stawiają przed nowymi ruchami społecznymi, włączając w to zasoby technologiczne, finansowe, czasowe i robocze, jakie są potrzebne do osiągnięcia i utrzymania skutecznego „cyfrowego” ruchu, problemy prywatności i nadzoru, konieczność zbytniego polegania na technologii, do której dostęp daleki jest od równej dystrybucji, podatność na wady technologii oraz kwestia cenzury/wol-ności słowa, by wymienić tylko kilka z nich. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje jednakże zgoda co do tego, że sieci cyfrowe uczyniły więcej, by pomóc niż by zaszkodzić rozprzestrzenianiu się iwydąjnośd nowych ruchów społecznych oraz globalnego społeczeństwa obywatelskiego, w którym ruchy te się jednoczą.

Jest tak z pewnością w przypadku ruchów, które zaangażowane są w walkę kulturową o określenie dyskursu wokół pojęcia globalizacji. Prawdopodobnie ruch antyglobalistyczny jest najbardziej paradygmatycznym przykładem pozbawionego terytorium, transnarodowego ruchu społecznego, który używa technologii sieciowej w celu organizowania kampanii i przeprowadzania akcji politycznych, których celem jest interwencja w korporacyjną konstrukcję znaczenia kulturowego - w tym przypadku znaczenia kapitalistyczną) globalizacji zbudowanej na modelu neoliberalnym. Symboliczne było wykorzystanie Internetu przez aktywistów przeciwnych Wielostronnemu Porozumieniu o Inwestycjach (MAI - Multilateral Agreement on Irwestment)

149