DSC19

£ = -,    (IV.7)

3

co prowadzi do równań opisujących prędkość wznoszenia się pęcherzy. I tak, w ruchu uwarstwionym (Re<9)

W =-2-

18^

i prędkość rośnie z kwadratem średnicy, a przy ruchu burzliwym (Re>9)

(IV.8)

i

2 P_c

(Pc-P*)

(IV.9)

a prędkość, ze wzrostem średnicy, rośnie znacznie słabiej, bo w potędze 0,5.

Obserwacje van Krevelena doprowadziły do wyróżnienia trzech zakresów ruchu pęcherzy:

1. Pęcherzyki małe, o średnicy 5<l,5mm mają kształt zbliżony do kuli, wznoszą się prostoliniowo, a ich prędkość rośnie proporcjonalnie z kwadratem średnicy.

2.    Pęcherzyki o średnicach l,5<5<6mm wykazują wyraźne deformacje kształtu, poruszają się po torach krzywoliniowych, a ich prędkość maleje ze wzrostem średnicy, co przypisuje się działaniu sił bezwładności i napięcia powierzchniowego.

3.    Pęcherze o średnicy 8>6mm mają kształt zbliżony do grzyba, ich tory odchylają się od pionu, a prędkość wzrasta proporcjonalnie do pierwiastka z średnicy. Kształty pęcherzy gazowych pokazano na rysunku IV. 3,

a) b)

O o

Ryi. IV. 3. Różne kształty pęcherzy gazowych: a) kulisty, b) elipsoidalny, c) parasolowaty

u rysunku IV. 4 zmianę prędkości wznoszenia się pęcherzy w zależności od

i średnicy <