DSC 91

20    1. Wstęp

Do ptxrzątku łat 90, kierunek tych badań kształtowany był nie tylko    i

instytucjonalną, ale też personalną kontynuację. Obok licznych wspomnień »    5

pilsudczykow i publikacji, głównie z okazji 100-lecia urodzin^,:“, mających bardziej łub mniej hagiograficzny charakter, kontynuację personalną w publikacjach H    K

temat Piłsudskiego zapewniał przede wszystkim były minister oświaty i kierownik    p

Instytutu Piłsudskiego w Nowym Jorku Wacław Jędrzejewicz. Jego Kronika tyn    K

Józefa PiL\udskic$o'^:' należy do podstawowych dzieł biograficznych o Marszałku,    S

ma jednak wyraźnie apologetyczny charakter¹²³. Rys ten cechuje również jego    i;

biografię Piłsudskiego, na co wskazuje choćby podtytuł jej angielskojęzycznego    p

wydania: A Lift for Mand■*.    M r

Ważne są również dzieła Władysława Pobóg-Malinowskiego, mimo że w łonie d własnego obozu nie był postacią jednoznaczną. Jego Najnowsza historia Poiski^m i i biografia Piłsudskiego¹²* należą do fundamentalnych dzieł poświęconych Mar- p s/ałkowi, choć naukowe podstawy tych prac są problematyczne, gdyż archiwa, zarówno polskie jak i Instytutów Piłsudskiego, były dla niego niedostępne.    r

Historiografia pozostająca pod narodowo-demokratycznym wpływem Dmow-    jl

skiego wydała bardzo nieliczne prace na temat Piłsudskiego. Warto je tu jednak    |

krótko scharakteryzować, albowiem pokazują najważniejsze zastrzeżenia i oceny    |

obozu Dmowskiego czy też Narodowej Demokracji dotyczące osoby Marszałka,    t

podnoszone już w II Rzeczypospolitej. Także i w tym kierunku badawczym za    ?

sprawą Jędrzeja Giertycha istnieje personalna kontynuacja z II Rzecząpospolitą¹*.    *

Chcąc wyjaśnić wiele, jego zdaniem, fałszywych i tendencyjnych legend o Pilsud-    |

skim, opisuje przede wszystkim działalność Marszałka w okresie 1914-1919'-”, by    <1

wykazać, iż główna rola w utworzeniu państwa nie należała do Piłsudskiego, lecz do Dmowskiego. Zdaniem Giertycha, wymarszem 6 sierpnia 1914 r. z Krakowa    fi

Marszałek wykonał tylko austriackie dyrektywy, a później spełniał jedynie woły    i

i/adu niemieckiego¹²*. Wreszcie, to nie Piłsudski dokonał „cudu nad Wisłą”, lecz    *

m Tadeusz Rozwadowski dowodzący w bitwie, a wygrał ją de facto francuski    t

HH doradca gen. Masinie Weygand¹²⁹. Dalszy przedmiot krytyki osoby Piłsudskiego

I hr A HBb Wspomnienia. cadcm, Piłsudski’, J. Jędrzejewicz, W stużbte.    H

I Pi I Kasprzycki. U r. idem. Polityka pokoju. Ciekawe jest hiszpańskujęzyczne wydanie ar-fi oi i    I Bu upamiętnienia setnych urodzin Piłsudskiego; zob Wiwatowski.

Jm W MMHmk Kromka. Począwszy od drugiego, rozszerzonego wydania autur publiko-    I

.i .i Hj | I ious/rin Cnkkm jako Katrndanum tycia Józefa Piłsudskiego    i

M    trp> wyrazem jest wstęp .Jńzef Piłsudski! 9 tojasł bliskie sercu każdego IkiWMk

k<z«rr*Mi droga M Nirpdk dit RzectypospoMej''; W. Jędrzejcwtcc/Ciack, s T.    Jl

p phr r jędrnejawice, tdfr aw k hihik Miiwaiki. AWwnsmv kMtw.

SBm fstaoAdd

„ ,    j. H m    rozprawy I kiMpcjsck Mkapkapr paMkasp Bh j. jfiUM

§■(/>——wr.lfia|HHH    ■ ■ I I ■ ■■■

PŚmtdJd u    w» myeaiate, ■ akm aw saęmmm ■ iwupuap

'____I .wini Wskazuj* M awp udwBs puMitarpr I WPaiwas Ia—pa

uawniMi 1

**#br łkaddm. i M ■ * |    |

Wmtti