DSC�57

gólnych poglądów, zncEąłem co.-,7 _włłWMlł

tom boskości, a w pierwszym rzed/io • '\ ^uwaR^l poświęcać ntrybu-romu poświęciłem po drodze    ‘^,l,ybutowi wszechwiedzy, któ-

cio: ,Vh«r„ Ma,da/,he    ^{8 mia}"°^wi-

honour of Dastur Darab Peshotnn    ’ ”Jⁿ⁽j°-^lranian Studies in

L-Omn,science dc Dłeu, w: „X^ du V'r? ’    ^{ip,k 192}?^;

stoire des Religions” (1929) l und 1 n-in .11 ®.^res International d’Hi-

bci primitivsten ydlfcern’w Archiv “p? ' ^{h6chstC WeSe}" XXIX (1931).    "Arcniv ^fur Peligionswissenschaft”,

W niniejszym tomie podjąłem dawne i nowe motywy moich badań koncetrując je ostatecznie na atrybucie wszechwiedzyboskiejt£k-towanym jako kompleks ideologiczny i doświadczenie religijne Pracę swoją prowadziłem, podobnie jak studium Wyznawanie grzechów (La confessione de i peccati, 3 t, Bolonia 1929-1936; La confession des póches, 2 t., Paryż 1931—32), według dwóch odrębnych, ale powiązanych ze sobą wątków: fenomenologii i historii religii, pojętych jako dopełniające i nieodłączne momenty religioznawstwa w jego zasadniczej jedności (por. mój artykuł Aperęu introductif, w: „Numen”, Lejda, E. J. Brill, I, 1954). Jnterpretacja fenomenologiczna, oparta na typologii formalnej, zintegrowana została ukazaniem atrybutu wszechwiedzy w pewnych określonych środowiskach histo-ryczno-kulturowych.

Zdaję sobie sprawę z trudności i niebezpieczeństw podobnego przedsięwzięcia. Nowość tematu, rozległość planu, całkowity niemal brak studiów przygotowawczych zmuszały mnie do przeprowadzania raz za razem, rozdział za rozdziałem, badań w dziedzinach jak najbardziej odmiennych, bez oparcia w kompetencji, jaką tylko specjalistom dane jest posiadać. Ufam, że odniosą się oni pobłażliwie do tej próby przezwyciężenia granic specjalizacji.

Ogólny plan książki ucierpiał nieco wskutek warunków, w jakich pracę swą prowadziłem. Rozpocząwszy ją przed wojną, musiałem ją wielokroć przerywać dla zdobycia nowych źródeł informacji i me zawsze udawało mi się je uzyskać.

w Hanowerze i Muzeum Archeologiczn g _Beaj_zeyowi i D. B. Har-seum Ashmolean w Oksfordzie, sir G.JX Bealzeyo™ i _dyrek-

denaowi, dr. Zoncewowi, dyrektorowi    ^ Rzymie i Akademii

cji Niemieckiego Instytutu Archect og    _British School of

Amerykańskiej w Rzymie, dyr J    d’Art” w Paryżu i Ame-

Archaeology in Irak. wydawnictwu S _y w Nowy «*>*». rican Institute for Iranian Art and Archaeology

XXVII