DSC�61

17. Pośród takich rzesz przeminą nie dostrzeżony. I cóż waży dusza moja pośród nieograniczonego świata stworzeń?

20.    Nie zaprząta mną myśli Stwórca,

a na moje uczynki któż baczy?

21.    Jeśli grzeszę, niczyje oko tego nie widzi;

A jeśli oszukują w zupełnym ukryciu, któż sią dowie?

Ecc., 16.16—17,20—21

Jahwe widzi dusze i serca aż do dna:

Piekło i zatracenie są przed Panem;

jakoż daleko więcej serca synów ludzkich.

Przyp. Salom., 15.11

Dusza ludzka jest pochodnią Pańską,

która doświadcza wszystkich skrytości wnętrznych.

Przyp. Salom., 20—27

Wszelka droga człowieka prosta jest przed oczyma jego; ale Pan jest, który serca waży.

Przyp. Salom., 21.2 (por. 16.2)

Izali ten, który waży serca, nie rozumie?

a ten, który strzeże duszy twojej, nie rozezna?

Przyp. Salom., 24.12

Gdy upadnie nieprzyjaciel twój,

nie ciesz sią; i gdy sią potknie, niech sią nie raduje serce twoje;

Aby snadź nie ujrzał Pan,

a nie podobałoby się to w oczach jego...

Przyp. Salom., 24.17—18

4. Azaż ty masz oczy cielesne?

Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?

6.    Iż się wywiadujesz nieprawości mojej,

a o grzechu moim badasz się?

7.    Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał;

wszakże nie jest,

kto by mię miał wyrwać z rąk twoich.

Hiob, 10.4—7 (por. 7.17—1»)

98