DYKTANDA DLA KLAS 1 3 7

rz niewymienne

Nad brzegiem stoi przedziwny, stary dom. Drzwi są tu rzadko otwierane. Skrzypią wtedy tak przeraźliwie, że odwiedzających ogarnia przerażenie. Nawet wrzos w przydomowym ogrodzie napawa niewytłumaczalnym lękiem. Po zmierzchu nikt tu nie przychodzi.

Pani Katarzyna wybrała się do urzędu. Na korytarzu musiała długo czekać, aż zostanie przyjęta. Urzędnik miał właśnie przerwę w przyjmowaniu klientów. Pani Katarzynie nie podobały się panujące tu porządki. Jednak, gdy drzwi się otworzyły, urzędnik okazał się bardzo uprzejmym człowiekiem.

Skrzaty urządziły sobie wesołą zabawę. Każdy z nich przyniósł smakowite rzeczy do jedzenia. Zawiesiły też przeróżne ozdoby i kolorowe lampiony na gałęziach drzew. Do tańca przygrywały im skrzypce. Skrzaty bawiły się, wznosząc przeróżne okrzyki.

Stary pielgrzym wypocżywał na przydrożnym kamieniu. Marzył o tym, żeby dotrzeć już do celu pielgrzymki. Chciał wiejskiej kapliczce podarować przedziwną rzecz. Była to przepiękna rzeźba. Starzec znalazł ją po zmierzchu na trzęsawisku za wsią.

Wesoły olbrzym przyniósł swojej narzeczonej bukiecik z wrzosów. Olbrzymka uśmiechnęła się i zatrzepotała rzęsami. Marzyła, że po ślubie będą razem wzbudzać strach i przerażenie. Nie przypuszczała, że olbrzym trzęsie się ze strachu na widok najmniejszego zwierzątka.

Murzyn o czarnej twarzy zjadł sto pęczków rzodkiewki. Po godzinie zaczął się trząść. Z przerażeniem spojrzał na swój olbrzymi brzuch. Podejrzewał, że ktoś go otruł. Głośno zaczął lamentować i narzekać. W porę przypomniał sobie jednak o zjedzonych rzodkiewkach, które musiały mu zaszkodzić.