elas

6. PODSUMOWANIE

Omówiona metoda pozwala na wyznaczenie dwóch (z trzech potrzebnych do pełnej analizy) informacji o stanie naprężeń w kostce elementarnej w dowolnym miejscu modelu (izokliny, izochromy, czyli a - const oraz <r, - cr₂ )• Bezpośrednio nie możemy więc określić stanu napięć w całym badanym obszarze.

Na brzegu nieobciążonym lub którego obciążenie normalne jest znane z równania (13) można określić wartość naprężenia a w kierunku stycznym do zewnętrznego brzegu.

Metoda ta ma podstawową zaletę: daje informacje połowę (a nie dyskretne jak np. metoda tensometryczna) Drugą zaletą jest jej wyjątkowa przydatność do określenia naprężeń w najbardziej złożonych karbach konstrukcyjnych (karby powierzchniowe, jak np. połączenia

f    "~j    m    r •    •    •

jodełkowe łopatka turbiny - tarcza, otwory dowolnych kształtów ), trzecią zaś jest jej przydatność do polowych badan naprężeń dynamicznych.

Wadą metody jest dość kosztowny proces przygotowania modeli (szczególnie w metodzie zamrażania), kosztowna aparatura (do pomiarów profesjonalnych) oraz znaczny koszt wykształcenia specjalistów przygotowujących modele i opracowujących wyniki pomiarów.

LITERATURA

| 1 ] Z. Orłoś: Doświadczalna analiza odkształceń i naprężeń.

[2]    W Szczepiński: Mechanika techniczna. Metody doświadczalne, PWN 1984.

[3]    A J.Aleksandrov: Polarizacjonno-opticzeskije metody, „Nauka”, 1973.

[4]    Z.Brzoska: Wytrzymałość materiałów, PWN, 1984.

A także do badania naprężeń kontaktowych | i |. |2)