g┬▒siorowski019

?.yc. 17y. Kręgosłup w położeniu krańcowego zgięcia .io przodu i tyłu. ’V zgięciu do przodu kręgosłup tworzy łuk eliptycznie wygięty; w 2ę:ęc:u do tylu kręgosłup składa się 7. trzech części wyraźnie załamanych w stosunku do siebie. Widok ze strony lewej.

rdzenia jest stosunkowo duże ś w. a 11 o kanału kręgowego, o czym mowa była poprzednio.

2. Kręgosłup jako narząd podpory ciała U człowieka w związku z jego pionową postara kręgosłup, azwtgoiac cala górna cześć ciała, odgrywa pod tym względem znacznie większą rolę rt 12 ^-.z pozóślałych kręgowców.-U człowieka każda część kręgosłupa tym więcej dźwiga, im niżej jest położona, i temu odpowiada stopniowo coraz bardziej wzrastająca masywność kręgów, o czym. już wspominaliśmy U zwierząt z poziomo ustawionym kręgosłupem kręgi lędźwiowe są tylko nieznacznie grubsze niż pozostałe; nawet u człekokształtnych z ich półprostą postawą są one tylko nieco masywsiejsze.

Siła nośna kręgosłupa wynosi ok 330 kg (Macalister Najsłabszym miejscem jest jakoby piąty kręg piersiowy; z tego też powodu tuta; najczęściej występują boczne skrzywienia Poza tym narażone są na niebezpieczeństwo miejsca, w których części bardziej ruchome graniczą z bardziej sztywnymi, a więc dolna część odcinka szyjnego kręgosłupa oraz przejście piersiowego odcinka kręgosłupa w lędźwiowy, tzw. talia

3„ Kręgosłup jako narząd ruchu. Ruchomość poszczególnych kręgów w stosunku do siebie jest Sarazc ograniczona: ograniczenie to powoduje głównie aparat więzadłowy. a zwłaszcza krążki miądzykręgowe łączące kręgi Mimo to nieznaczne ruchy 24 kręgów prawdziwych sumując się dają w wyniku bardzo znaczną ruchomość całego przećkrzy-żowego odcinka kręgosłupa w przeciwieństwie do nieruchomej kości krzyżowej. Znaczenie tej giętkości kręgosłupa poznajemy obserwując chorych ze sztywnym kręgosłupem; poruszają się oni z trudnością, jak gdyby „kij połknęli".

Część przedkrzyzowa kręgosłupa stanowi łańcuch stawowy, ruchomość jego końca dolnego wskutek obciążenia zmniejsza się. moc i odporność wzrastają, odwrotnie r.iż końca górnego, który wraz ze zmniejszeniem się trzonów kręgów staje się coraz bardziej ruchomy i razem ze stawami głowy umożliwia swobodne i ruchome dźwiganie jej i balansowanie. Poszczególne odcinki kręgosłupa biorą w jego ruchach bardzo nierównomierny udział. Część piersiowa jest stosunkowo najmniej ruchoma zarówno z powodu swej budowy (r.p. długie i dachówkowato zachodzące na siebie wyrostki kolczyste), jak i ze względu na swój udział w budowie klatki piersiowej (żebra i mostek hamują ruchy). Największą rozległość osiągają ruchy części szyjnej dzięki małym wymiarom trzonów.

268