HPIM1790

ściany dwuwarstwowe ocieplone metodą „lokką-mokrą” z użyciem styropianu

Technologia „tokka-mokra“ |ust jedną z popularniejszych metod ocieplaj i wykańczania ścian zewnętrznych. Jako matoriol termoizolacyjny najeży dej stosowane są tu płyty styropianowe.

Na ocieplenie metodą .lokką-mokrą" składają się trzy warstwy różnym materiałów, tworząc wzajemnie dopasowany, aktywny system termorzot*. cyjny. zabezpieczający pr/ed działaniom czynników atmosferycznych l uaz-kodzonrami mechanicznymi.

• Pierwsza warstwa to płyty z sezonowanego styropianu, izolują^, ciopJnćo, przyklejone do ściany zaprawą klejową. Do ocieplania metoda .lokką-mokrą’ najczęściej używa się płyt styropianowych odmiany p§ (samogasnącyeh). typu M. o ciężarze objętościowym 20 kg/m . p|y|_y powinny mieć wymiary nie większe niż 50 x 100 cm I grubość do 10 cm Płyty przykleja się pasami od dołu do góry. zachowując mijankowy układ spoin pionowych. W budynkach powyżej 2 kondygnacji płyty styropianowe są dodatkowo mocowane mechanicznie specjalnymi łącznikami z tworzywa sztucznego. Ilość stosowanych łączników na 1 m' uzależniona jest od ciężaru płyt termoizolacyjnych oraz od wysokości budynku.

•    Druga w ars twa. to warstwa wzmacniająca - na płyty termoizolacyjne nakłada się tę samą zaprawę klejową, w połowie grubości wzmacniając ją tkaniną (siatką) z impregnowanego włókna szklanego, odpornego na alkalia Skład chemiczny zaprawy klejowej jest tak dobierany, aby zatopione w niej włókno szklane łączyło się z nią. tworząc warstwę grubości około 3 mm. odporną na uszkodzenia mechaniczne i wpływ czynników atmosferycznych. Aby tkanina zbrojąca znalazła się dokładnie w środku zaprawy, wtapia się ją pomiędzy dwie warstwy zaprawy Narożniki wzmacnia się dodatkowo perforowanymi kątownikami aluminiowymi. Warstwa wzmacniająca jest równocześnie podkładem pod warstwę wykończeniową - cienkowarstwowy tynk szlachetny.

•    Trzoda warstwa ocieplenia metodą Jekką-mokrą’ to wykończenie zewnętrzne. Jst nim wyprawa elewacyjna z cienkowarstwowego tynku mineralnego, silikonowego lub żywicznego. Część producentów zaleca stosowanie, przód położeniem wyprawy tynkarskiej, powłoki gruntującej. Gruntowanie stanowi dodatkową ochronę zazbrojonej warstwy wzmacniającej. Ponadto grunt zapobiega „przeświecaniu* podłoża, np. przy tynkach o strukturze żłobkowanej. W strefie cokołu wyprawa tynkarska może być zastąpiona ceramicznymi płytkami elewacyjnymi. które nakleja się na zazbrojony siatką podkład z zaprawy klejowej.

Płyty styropianowe na elewacjach wyższych niż 2 kondygnacje powinny być poza klejeniem dodatkowo mocowane mechanicznie.

Warstwę termoizolacyjną można mechanicznie mocować do ścian zewnętrznych budynków za pomocą dwóch rodzajów łączników twórzywowych

•    łączniki przystosowane do „ciernego" sposobu osadzania, przeznaczone do montażu płyt styropianowych o grubości do 8 cm, wyłącznie do podłoży betonowych; łączniki wbija się przez styropian do otworów wykonanych w podłożu.

•    dwuczęściowe łączniki z klinem rozporowym przeznaczone do mechanicznego mocowania płyt styropianowych o grubości do 12 cm i płyt z wełny mineralnej; podłożem mogą być; beton, cegła pełna, gazobeton oraz. po przeprowadzeniu prób. cegła kratówka.

Niektórzy producenci oferują systemy przeznaczone do stosowania w przypadku zniszczonego i stabonośnego podłoża (np. spękany tynk). Dostępne są również różne elementy prefabrykowane.

Prawidłowe ocieplenie ścian zewnętrznych budynku pozwala zmniejszyć koszty jogo ogrzewania o ok. 30%. Metoda „tekka-rookra* pozwala na skuteczne likwidowanie mostków termicznych a niewielki ciężar ooeptoma niema wpływu na konstrukcję budynku

2.4.

śdaoy esrawiM dMaanfenwi technologii „LEKKA-MOKRA"

fyBUWlUS

śaan mmmm    w tamto

yi .kfóty-iTfjłWj'

a) l tatknowanm styropkw U-TO bI ziśskacmanmpb/tkmKUdKjft-n/ch / tataóowaj cónany waty ***

Alternatywą dla termoizołacji ze styropianu jest fasadowa odmiana wełny skalnej, Niewątpliwymi argumentami za stosowaniem wolny tkalnej jest odporność ogniowa termoizołacji. lepsza przepuszczalność pary wodnej oraz bardzo dobra izolacyjność akustyczna.

Płyty z wełny skalnej są cięższe od płyt styropianowych i przez to wymagają bezwzględnie klejenia wraz z mocowaniem mechanicznym za pomocą dwuczęściowych łączników tworzywowych z klinem rozporowym Dość stosowanych łączników na 1 m' uzależniona jest od ciężaru płyt termoizolacyj' nych oraz od wysokości budynku.

W przypadku stosowania płyt z wełny skalnej wyprawa ołewacyjna wykonywana jest z tynku mineralnego, który ma mały opór dyfuzyjny i jest przez to paroprzepuszczalny.

o) ściano murowana wykońuona « tachnotopi Jokhojinobuj * / zastosowaniem płyt termoizolacyjnych ze styropianu U 20

■ dankowantwom naneralna. aśkonom. akrylom lub żywiczna wyprawa tynkarska

•    tarta gruntująca

•    pokestmm uatka zbrojąca wtopona w zaprawę Hapwą

•    zapromMajom

•    płyty za ttyropmnu aamogotnącogoodmany U-20. grutoici 10 cm

•    zaprawa Matom

i ściana konstrukcyjno

•    tynk camantowo-wapionny b) Saanamuomna wykończona w lachnOogi

.JaMoąmduafzisrtoaomimmplyt larmoiiolacyjnych i tataOomj makr/ tkaktaj

•    cmtitmnaaommninirm wyprma tyrśanka

•    tarta gnabąąca

•    pokeMnzm tuba ztro/Ępaw^ona w zaprawy kkfiwą

•    tapramUajom

•    taaaóom odmiana watry akakaj to zabimąm iWSdflt wtóban zapóttźgą&ęym tozwanbmrwĄ

•    zaptamMapwa

•    toanahonMcypa

t tynk camantowowafuannjr