Geotechnika  12

leżność

W wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że istnieje następująca ra-

Ra,*WRcp

gdzie:

Rai ■ wytrzymałość na jednoosiowe ściskanie określona na próbkach o kształcie pólprawidłowym.

Rep - wytrzymałość na jednoosiowe ściskanie określona na próbkach o kształcie prawidłowym.

Metoda badania wytrzymałości na ściskanie na próbkach nieprawidłowego kształtu została opracowana przez W S Voblikowa i M.M. Prołodiakonowa.

W celu wykonania badań przygotowuje się próbki skał, których trzy wymiary odpowiednio prostopadle nie różnią się od siebie więcej niż 1,5 krotnie. Objętość próbek winna wynosić ok. 100 cm¹. Objętość tę określa się znając ciężar próbki i ciężar objętościowy skały Badania przeprowadza się 15 + 20 razy.

Wartość wytrzymałości na ściskanie próbek o kształcie nieprawidłowym ;l wylicza się wzorem:

Ao-«v\^0t7

R’_e = 10"²P (“7 - . MPa

gdzie:

R'_c - wytrzymałość na jednoosiowe ściskanie próbek o nieprawidłowym kształcie, MPn,

P - średnia wartość siły niszczącej próbkę, N, y - ciężar objętościowy, N/m³,

Wytrzymałość skał na ściskanie waha się w szerokich granicach. A. Moos t»MPOl8?VBiw dókonali podziału skal na pięć kategorii. wcdiugjaataaoMi)