Epikureizm


 
Epikureizm






epikureizm jest tworem Epikura; uwa¿a³ on, ¿e celem cz³owieka jest szczêœcie, które uto¿samiali z przyjemnoœci¹, przeciwstawi³ je nieszczêœciu, powstaj¹cemu w wyniku doznawania cierpienia; wiedz¹c, ¿e ¿ycie jest krótkie, Epikur uwa¿a³, ¿e nale¿y z niego korzystaæ, póki trwa (carpe diem); drog¹ do szczêœcia, a raczej œrodkami do jego osi¹gniêcia, stanowi³y cnota i rozum; Epikur nie negowa³ istnienia bogów, ale twierdzi³, ¿e nie mog¹ one w ¿aden sposób ingerowaæ w ¿ycie ludzi, tak wiêc cz³owiek uwolniony od przes¹dów religijnych, powinien realizowaæ swe szczêœcie na ziemi prowadz¹c ¿ycie m¹dre, sprawiedliwe i cnotliwe, to przyczynia³o siê do szczêœcia ogó³u; wszystko wiêc opiera³o siê na u¿ywaniu ¿ycia i koncentracji na dobrach doczesnych, ale wa¿ny równie¿ umiar, gdy¿ zbyt usilne uganianie siê za przyjemnoœci¹ mo¿e jednak wywo³aæ cierpienie;

Epikureizm jest jedn¹ z wa¿niejszych podstaw renesansowego humanizmu; g³osi zasadê czerpania radoœci z ¿ycia, radoœci duchowej i intelektualnej, unikania cierpieñ; tote¿ interesowali siê humaniœci na rzeczami doczesnymi, zwracali baczn¹ uwagê na œwiat, wielkie dzie³o Boga; obserwowali przyrodê, która pozwala³a im ¿yæ wg jej zasad; nie przejmowali siê przysz³oœci¹, chwytali chwilê (z Horacego), oraz oczywiœcie pilnowali umiaru w tym wszystkim;






Antyk, Hedonizm



Index