Agata Budzyńska
Moi przyjaciele
Kiedy was nie ma, to jakby nagle
zabrakło w moim życiu muzyki. Jak mam wyśpiewać, jak mam dziękować,
Kiedy was nie ma, to czas mnie jak wytłumaczyć, że bez was mnie nie ma.
straszy, Przytulam do was moją przyjaz
ń
że przeminę, że będę nikim. i wdzięczność swoją w modlitwę
zamieniam.
Kiedy was nie ma, to jakby niebo
miało się rozstać na zawsze ze Milion aniołów narysuję
słońcem. i wszystkie dla was postrącam z nieba,
Kiedy was nie ma, dosyć mam dom na szczycie wybuduję
wszystkiego i zagram dla was, kiedy potrzeba.
i pragnę stąd na zawsze odejść.
Moi przyjaciele, moi przyjaciele,
Moi przyjaciele, moi przyjaciele, moi przyjaciele bądz
cie zawsze ze mną.
moi przyjaciele bądz
cie zawsze ze mną. Moi przyjaciele, moi przyjaciele,
Moi przyjaciele, moi przyjaciele, z wami wiem, że mogę wszystko,
z wami wiem, że mogę wszystko, że wystarczy tylko chcieć.
że wystarczy tylko chcieć.
Aniołek
Narysuję dla ciebie aniołka Strącę z nieba dla ciebie aniołka
Aby zaniósł do ciebie mój uśmiech
Choć nie mnie prosisz o to w swych
Choć nie ja miałam się śmiać
wierszach
Na przystanku pod twoją jabłonią
Nie mnie
Będę czekać na ciebie codziennie
I usiądę przy twoim stole
Choć nie ja miałam tam stać
Choć nie dla mnie było to miejsce
Wszystkie jabłka, wszystkie
Nie dla mnie
czerwone
Będę biegać po twoich sadach
Porozdaję twym przyjaciołom
Zrywać wszystkie jabłka czerwone
Choć nie ja miałam przyjaz
ń dać
Choć nie ja miałam je rwać
Wyśpiewam dla ciebie cały świat
Wyśpiewam dla ciebie cały świat
Wyśpiewam dla ciebie twoje wiersze
Wyśpiewam dla ciebie twoje wiersze
I miłość wyśpiewam - najpiękniejszy
I miłość wyśpiewam - najpiękniejszy dar
dar
I uśmiech wyśpiewam dla ciebie
I uśmiech wyśpiewam dla ciebie
Narysuję dla ciebie aniołka
Choć nie mnie prosisz o to w swych wierszach
Nie mnie
Będę patrzeć w twoje oczy
Choć nie ja miałam siłę w nich czerpać
Nie ja
Będę tulić do twoich dłoni
Mą dziecinną buzię pyzatą
Choć nie ja miałam czułość dać
Narysuję dla ciebie aniołka!
Narysuję dla ciebie aniołka!
Narysuję dla ciebie aniołka!
Kiedy wyruszysz w drogę
Kiedy spakujesz już swoje życie
I wyruszysz w drogę
Zamiast wszystkiego co powinnam ci dać
Dam ci tylko słowo
Kochaj
Nie dał ci Bóg prawa abyś sądził
Kochaj
Kiedy zrozumiesz już wszystkie mądrości
Całą głupotę zrozumiesz
I będziesz wiedział jak można umrzeć
Tylko z życiem będzie trudniej
Kochaj
Gdy trzeba będzie kamienie wołać będą
Kochaj
Nie musisz ciągle grzebać w śmietniku
Patrzeć przez brudną szybę
Wystarczy tylko wystarczy chcieć
I wszystko jest możliwe
Spacer z Chopinem
Za oknem deszcz, Panie Chopinie, Kwiaty na pana fortepianie
Fortepian pana smutno gra, Więdną tak szybko niczym mgła.
Dawno wybaczył pan jesieni,
Że taki łzawy humor ma Myśli krzyczące jak gladiole,
Czasu człowieka wierny pies,
Paryski bulwar zapłakany Pan dobrze wiedział - nigdy nie wyschnie
I Place Concorde, i Plac Pigalle, Przez świat płynąca rzeka łez.
Pól Elizejskich rude kasztany,
Czy pamiętają jak pan grał? Każdej jesieni deszcz jest inny
I inne liście strąca wiatr,
A przecież Francja, przecież Paryż, A tylko smutek pana oczu,
Mówią: to dla artystów raj, Panie Chopinie, wciąż ten sam.