UNIWERSYTET WARMIC
SKO- MAZURSKI W OLSZTYNIE
WYDZIAA
GEODEZJI I GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ
KIERUNEK: GEODEZJA I KARTOGRAFIA
SPECJALNOŚĆ: GEODEZJA I SZACOWANIE NIERUCHOMOŚCI
KATEDRA PLANOWANIA I INŻYNIERII PRZESTRZENNEJ
OCENA KRAJOBRAZU METOD
KRZYWEJ WRAŻEC
WEJCHERTA.
OCENA KRAJOBRAZU METOD
KRZYWEJ WRAŻEC
WEJCHERTA.
OCENA KRAJOBRAZU METOD
KRZYWEJ WRAŻEC
WEJCHERTA.
OCENA KRAJOBRAZU METOD
KRZYWEJ WRAŻEC
WEJCHERTA.
Ćwiczenie nr 2
Kinga Romanowska
Specjalność: GiSzN Olsztyn
Rok II sem. IV
Grupa 2
Dnia: 14.05.2011 r.
1. Wiadomości wstępne.
Metoda krzywej wrażeń Wejcherta jest jedną z prostszych metod w sensie
technicznym, natomiast wymaga bardzo dużego doświadczenia oceniającego oraz
ogromnej wiedzy z zakresu teorii estetyki.
Opisana i zastosowana została przez Wejcherta, a co do warunków polskich dla
obszarów wiejskich zaadoptowana została przez Cymermana, Hopfera,
Koreleskiego, Magierę-Braś do oceny krajobrazu otwartego.
Metoda krzywej wrażeń przedstawia w sposób graficzny napięcia wrażeń, doznań
oraz napięcia emocjonalne związane z estetyką postrzeganego krajobrazu, jakie
występują u obserwatora w trakcie przesuwania się ciągiem czasoprzestrzennym.
Technika oceny polega na opisaniu na odpowiednio dobranej skali natężeń wrażeń w
określonych odstępach czasu lub, co pewnie określony dystans, podczas założonej
marszruty.
Na podstawie zarejestrowanych doznań powstaje krzywa wrażeń, dla której nie
można ustalić żadnej jednostki miary.
Krzywa jest jedynie środkiem służącym do porównania poszczególnych fragmentów
przestrzeni  graficzne przestawienia napięcia wrażeń są umownym i względnym
porównaniem oddziaływania kolejnych krajobrazów.
Podstawą opracowania wykresu ilustrującego doznania estetyczne są dwie osie:
pozioma stanowi skalę czasową i liniową identyfikującą kolejne punkty
widokowe marszruty obserwatora,
pionowa, przeznaczona jest do oznaczenia napięć wrażeń, powstających pod
wpływem krajobrazów o różnych wartościach estetycznych i przestrzennych
Wykres wrażeń to graficzne porównanie walorów ciągu czasu przestrzennego w
określonym kierunku poruszania się obserwatora i przy założeniu skali punktu
wyjściowego, który stanowi poziom odniesienia dla kolejnych wartości estetycznych
ocenianych krajobrazów.
Podstawowymi parametrami, którymi należy się kierować przy ocenie z
poszczególnych punktów widokowych są:
stopień różnorodności krajobrazu,
poziom dewastacji,
nasycenie infrastrukturą,
harmonia kompozycji wszystkich występujących elementów.
2
Podczas przyznawania punktów oceny za różne stany wymienionych parametrów
krajobrazotwórczych należy kierować się własnym uczuciem i doświadczeniem.
Przebieg oceny krajobrazów przestrzeni wiejskiej zaadaptowaną metodą krzywej
wrażeń jest następujący:
1. Podział terenu na strefy ograniczone granicami naturalnymi lub będące w
przybliżeniu kwadratami o boku 1 km.
2. Poruszanie się po trasach wyznaczonych przez granice stref naturalnych lub
boków kwadratów.
3. Przerwa w marszu co 3-5 minut lub 200-500 metrów i ocena w punktach
wrażenia po obu stronach obranej trasy. Punktowa rozpiętość skali może być
różna. Najczęściej stosowana i odpowiednia skala zawiera się w przedziale
od 0 do 10. Większe skale (np. od 0 do 100) mogą powodować
niejednoznaczności w ocenianiu i wymagają ogromnego doświadczenia
oceniającego, natomiast skale mniejsze mogą okazać się niewystarczające.
4. Wykonanie wykresu krzywej wrażeń, dla poszczególnych tras, przyjmując na
osi poziomej miarę czasu (lub odległości), zaś na pionowej liczbę punktów z
oceny wrażeń miejsc krajobrazu.
5. Oznaczenie na wykresie miejsc wymagających estetycznego
dowartościowania w różnym stopniu (wartości punktowe podane w skali od 0
do 10 pkt):
dużym  dla obszarów leżących poniżej 4 pkt,
średnim  dla obszarów leżących w przedziale 4-7 pkt.
zerowym  dla obszarów w przedziale powyżej 7 pkt.
6. Przeniesienie na mapę obszaru treści z wykresów wykonanych za pomocą
metody krzywej wrażeń w celu wyznaczenia obszarów o różnym stopniu
zapotrzebowania na dowartościowanie estetyczne krajobrazów.
3
2. Mapa z 10 stanowiskami dla wybranego terenu.
4
3. Krótki opis terenu.
Przedmiotem mojej oceny był krajobraz miasta Kętrzyn, który znajduje się w
województwie warmińsko- mazurskim, powiat kętrzyński, gmina Kętrzyn.
Obrana przeze mnie trasa miała długość 1,8 km. Wyznaczyłam na niej 10
punktów i przerwy w marszu robiłam średnio co 180-250 m. Jako punkt
początkowy wybrałam bazę PKS na ulicy Bydgoskiej, punktem końcowym był
natomiast brzeg jeziora Górne.
Poruszając się przedstawioną na mapie trasą dokonywałam oceny krajobrazu w
wybranych punktach wykorzystując skalę 1-10.
Badany teren to krajobraz typowo miejski, gdzie spotykamy zarówno: budynki
mieszkalne, szkołę, sklepy, urzędy, jak też zabytki kultury oraz tereny
rekreacyjne- zagospodarowanie brzegu jeziora Górne.
4. Wykres krzywej wrażeń dla 10 stanowisk.
Kierunek- TAM Kierunek- Z POWROTEM
Strona PRAWA Strona LEWA Strona PRAWA Strona LEWA
Nr Nr Nr Nr
Ocena Ocena Ocena Ocena
stanowiska stanowiska stanowiska stanowiska
1 5 1 3 10 9 10 8
2 5 2 3 9 8 9 6
3 2 3 5 8 5 8 9
4 8 4 3 7 8 7 6
5 6 5 8 6 9 6 6
6 6 6 9 5 9 5 5
7 5 7 8 4 3 4 9
8 8 8 5 3 5 3 2
9 5 9 8 2 4 2 5
10 7 10 9 1 4 1 5
5
5. Wnioski dotyczące:
a. Metody:
Ocena poszczególnych terenów, której dokonałam metodą krzywej wrażeń
Wejcherta jest typową oceną subiektywną. Zależy ona w głównej mierze od sposobu
postrzegania danej osoby oraz jej czułości na piękno. Poza tym przy ocenie
wykorzystujemy nie tylko zmysł wzroku, lecz także słuch i węch. Czynniki takie jak:
zaśmiecenie, hałas, brzydki zapach będą na większość obserwatorów wpływać
negatywnie, co oczywiście przyczyni się do niższej oceny. Pozytywnie na większą
część ludzi wpływa za to: słoneczna pogoda czy zielona roślinność (zielony jest
kolorem najbardziej neutralnym dla ludzkiego oka, dlatego uważany jest za kolor
spokoju- działa uspokajająco na nasz układ nerwowy).
Subiektywność tej metody oznacza niejednoznaczność w ocenianiu, co znaczy, że tą
samą trasę dwie osoby mogą ocenić w zupełnie różny sposób. Każdy z nas jest inny,
inaczej postrzega świat i ma inne walory estetyczne- to co dla jednej osoby jest
piękne, dla drugiej może wcale takie nie być. Związana jest z tym skala oceniania,
dzięki której z wykresu na pierwszy rzut oka widać, które elementy badanej
przestrzeni są mniej lub bardziej atrakcyjne.
Dodatkowo jest to jedna z prostszych metod w sensie technicznym.
b. Wyników:
Z otrzymanych wyników widać, że badany obszar miasta Kętrzyn jest różnorodny.
Duża ilość terenów posiada pozytywne walory, ale też spora część obszarów budzi
zupełnie odmienne odczucia i charakteryzuje się niskimi wartościami estetycznymi.
Pozytywne bodz
ce na pewno wzbudził widok:
jeziora i otaczającej zieleni,
centrum miasta, gdzie odremontowane kamienice dobrze współgrają z
terenem rekreacyjnym (fontanna, ławki, otaczająca zieleń),
zabytki kultury: zamek (czerwone mury zamku budzą pozytywne odczucia z
sąsiedztwem zielonego parku), kościół św. Jerzego usytuowany na górce, jak
też kościół św. Katarzyny.
Takich pozytywnych wrażeń na pewno nie dostarczył widok:
starych, wymagających remontu kamienic,
bazy PKS, która według mnie powinna być ulokowana gdzieś poza miastem, a
nie w sąsiedztwie osiedla domków jednorodzinnych,
zniszczonej i niezagospodarowanej linii brzegowej rzeki Guber.
10
Na podstawie wykresów łatwo można stwierdzić, w którym punkcie trasy spotkałam
najbardziej atrakcyjne obszary, a w którym nie. Jak można łatwo zauważyć wykres
nie stanowi w miarę równomiernej krzywej wrażeń Wejcherta, z tego właśnie
powodu, że wiele obszarów wymaga dużych nakładów finansowych, inwestycji,
remontów i poprawy zagospodarowania terenu.
c. Możliwości zagospodarowania:
Na wyznaczonej przeze mnie trasie duża część obszaru jest dobrze
zagospodarowana, w szczególności centrum i okolice, jednak niektóre tereny aż
proszą się o inwestycje. Szczególnie jeśli chodzi o zniszczoną linię brzegową rzeki
Guber. Według mnie najodpowiedniejsze jest tu stworzenie terenów zielonych,
stworzenie parku nad rzeką (drzewa, krzewy, ścieżki, ławki), ponieważ brakuje takich
terenów w tej części miasta.
Inną kwestią są już obiekty, które po prostu wymagają remontu: kamienica na ul.
Chopina czy kamienica na ul. Zamkowej, która mimo tego, że znajduje się po
przeciwnej stronie zamku, psuje pozytywne odczucia, które wywołuje ta okolica.
Podobnie zresztą sytuacja wygląda na ul. Kajki- po prawej stronie na trasie TAM
widzimy jezioro z otaczającą zielenią i nowo wybudowanym amfiteatrem, po lewej
harmonię tego miejsca zakłócają szare bloki.
11