3582316824

Koszty agencji powstaje problem kto kogo zatrudnia, czy praca kapitał, czy kapitał prace. Kapitał na ogół zatrudnia prace, jest bardziej specyficznym, mniej mobilnym aktywem. Ma kontrole nad nadwyżką ekonomiczną w przedsiębiorstwie. Powstaje problem: jak rośnie rola kapitału intelektualnego, najbardziej specyficznym aktywem może być praca.

Problem Alokacja ryzyka - im więcej interesariuszy, tym skłonność do ryzyka jest różna. Wśród interesariuszy mamy 2 grupy: managerzy i właściciele. Większą skłonność do ryzyka ma właściciel. Rozkłada on swoje kapitały na różne przedsięwzięcia.

4 wnioski z modelu pryncypała agenta:

1.    Im jest większa niechęć do ryzyka tym musi być ciekawszy kontrakt dla tych mających awersję do ryzyka. Muszą być wyższe płace, a oznaczają one mniejszą nadwyżkę ekonomiczną. Im większa awersja do ryzyka tym mniejsze środki na rozwój firmy.

2.    Interesy podmiotów winny być uwzględniane do granicy partycypacji danego podmiotu. Na tyle na ile przyczyniają się do tworzenia nadwyżki. Różni interesariuszy powinni być w różny stopniu uwzględniani w strategii firmy.

3.    Z modelu wynika kwestia trudności zapewnienia optymalnego kontraktu. Inne cele mają pryncypałowie, a inne agenci. Pogodzenie tych sprzecznych celów to treść kontraktów

4.    Trzeba znać funkcję użyteczności podmiotów gospodarczych. Chodzi o ich skłonność do ryzyka. Problem polega na tym że ta skłonność jest wiedza prywatną, a nie publiczną. Podmioty nie uzewnętrzniają swojej skłonności do ryzyka.

Na tym polega krytyka teorii interesariuszy.

10 punktów dotyczącej instytucjonalnej teorii przedsiębiorstwa:

1.    Trzeba uwzględniać interesariuszy, ale decydująca jest rola akcjonariuszy.

2.    Należy odróżniać sektor dużych firm od sektora małych i średnich firm. Małe i średnie raczej podlegają wpływowi otoczenia instytucjonalnego, natomiast duże firmy, odwrotnie. Z jednej strony podlegają, ale same aktywnie na to otoczenie oddziaływają. Przykład: korporacje transnarodowe.

3.    Wzrost roli kapitału intelektualnego.