3582323821

Tematy na kolokwium

bakus- czworoboczna płyta będąca najwyższą częścią głowicy kolumny. W porządku doryckim i toskańskim płydta jest kwadratowa, w jońskim i korynckim ma kształt prostokąta o zdobionych i zaokrąglonych krawędziach. Na abakusie spoczywa najniższa część belkowania, czyli archi traw.

Agora - W starożytnej Grecji agora - był to główny plac miasta. Agora była miejscem, gdzie czasami odbywały się zgromadzenia obywateli.Początkowo była nieplanowa, o niezbyt wyraźnych granicach, często jej plan był zaburzony budynkami o charakterze publicznym łub religijnym, czy przebiegającą ulicą.Od ok. V wieku p.n.e. tzw. agora jońska miała najczęściej kształt prostokątu, który - począwszy od okresu klasycznego - otaczały portyki kolumnowe (stoa). Przez jej środek z reguły przechodziła główna ulica miasta. Na agorze znajdowały się zazwyczaj budowle o przeznaczeniu religijnym i publicznym, mównice i siedzenia dla urzędników oraz śmietniki .Wejście do agoiy miało niekiedy formę imponującej bramy, np. w Efezie, Priene czy Milecie.Do najbardziej znanych agor należy agora ateńska. Rzymskim odpowiednikiem agory było rzymskie Forum

Liść akantu - motyw zdobniczy w formie stylizowanego liścia rośliny śródziemnomorskiej -akantu. Motyw znany i stosowany od starożytności w elementach architektury - przykładem jest głowica kolumny w porządku korynckim czy kompozytowym.Motyw akantu oprócz formy liścia, który znamy z kapiteli, przybiera jeszcze formę wad roślinnej lub rozety.

Ambit - obejście.

w budynku kościelnym obejście za głównym ołtarzem. Powstaje z przedłużenia naw bocznych wokół prezbiterium. Pojawiło się w średniowieczu. Najczęściej występuje w kościołach związanym z pielgrzymkami.

(obręb) - obejście wokół domu lub dziedzińca klasztornego.

Amfilada - (fr. enfilade) - szereg pomieszczeń (pokoi, sal) połączonych ze sobą drzwiami umieszczonymi w jednej linii. Takie ustawienie wewnątrz budynku, przy otwartych drzwiach, stwarza perspektywę widokową. Efektowne rozwiązanie stosowane w okresie renesansu, baroku, klasycyzmu w kształtowaniu wnętrz pałacowych oraz dworów w Polsce. W okresie XIX i początków XX w. rozwiązanie to stosowano także przy budowie miejskich kamienic.

Amfiprostylos - mała świątynia grecka. Posiadała kolumnadę złożoną na ogół z czterech kolumn tylko w elewacji frontowej i tylnej. Przykładem takiego rozwiązania jest świątynia Ateny Apteros (Nike Bezskrzydła) na Akropolu.

Amor Vacui - operowame dużymi płaskimi powierzchniami bez ornamentu.

Anulus - pierścień kamienny lub lalka pierścieni, zdobiących górną część trzonu kolumny, znajdował się pod echinusem kapitelu. Stosowany w porządku doiyckim i innych od niego pochodzących

Apsyda (lub absyda), w architekturze pomieszczenie na rzucie półkola, półełipsy lub wieloboku, dostawione do budynku kościoła (zazwyczaj zamyka prezbiterium, czasem nawy boczne i ramiona transeptu). Występowała już w architekturze rzymskiej, stąd przejęta przez chrześcijaństwo. Apsydy półkoliste występowały od wczesnego chrześcijaństwa do romanizmu. Gotyk stosował przeważnie apsydy wieloboczne.

Architraw (epistyl, nadsłupie) - główny (najniższy) poziomy człon belkowania antycznego, któiy podtrzymywał belki stropu. Spoczywał on bezpośrednio na kolumnach. W porządku