1060440776

Monika Markisz¹

PRAWNE PODSTAWY AUDYTU ZEWNĘTRZNEGO W POLSCE

WPROWADZENIE

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie prawnych podstaw przeprowadzania w Polsce audytu. W odniesieniu do audytu odpowiednie regulacje wynikają z przepisów prawa europejskiego, ustaw i rozporządzeń wykonawczych, wydanych zgodnie z polskim prawem obowiązującym powszechnie, oraz aktów wewnętrznych samorządu biegłych rewidentów, w tym Krajowych Standardów Rachunkowości.

1. DEFINICJA AUDYTU W POLSKIM PRAWIE

W prawie polskim nie zdefiniowano jak dotąd pojęcia „audyt”. Uwzględniając specyfikę czynności, mianem „audytu” należy określać usystematyzowane, zorganizowane i profesjonalne badanie (sprawdzenie) przez niezależnych specjalistów zewnętrznych z dziedziny rachunkowości sprawozdań finansowych oraz ksiąg rachunkowych, na których podstawie sprawozdania te zostały sporządzone, wraz z wydaniem opinii z przeprowadzonego badania². Wprawdzie w literaturze przedmiotu wskazuje się, że nie ma uzasadnienia, aby dzielić audyt na wewnętrzny i zewnętrzny³, jednak praktyczne stosowanie przepisów o audycie wymaga dokonania takiego rozróżnienia. Audyt wewnętrzny występuje zasadniczo w jednostkach zobowiązanych do stosowania przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. nr 157, poz. 1240 ze zm.). Mając jednak na uwadze obszerność tematyki, przedmiotem niniejszego artykułu nie są zagadnienia

1

   Mgr Monika Markisz, radca prawny, doradca podatkowy; [e-mail]

2

   W. Gabrusewicz, Audyt sprawozdań finansowych, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2010, s. 15.

3

   Tamże.