4130649347

(1)

BADANIE RÓWNOWAGI ADSORPCYJNEJ W ROZTWORZE BARWNIKA

Równanie Langmuira można zapisać w postaci:

x _ a-c m l + b-c

gdzie:

x - masa adsorbatu, [g] m - masa adsorbenta, [g]

c - stężenie roztworu w równowadze z adsorbentem, [g/dm³]

a - stała, związana z powierzchnią właściwą ciała stałego (adsorbenta), bezwymiarowa b - stała, związana z ciepłem adsorpcji, [dm³/g]

Izoterma Freundlicha ma postać:

(2)

gdzie: a, n - stałe

III. WYKONANIE ĆWICZENIA Aparatura

Spekrofotometr Spekol, 6 probówek ze szlifem, 8 kolb stożkowych na 100 ml, 2 zlewki na 400 ml, tryskawka, 2 pipety, pipeta kalibrowana, 2 lejki, szkiełko zegarkowe, łyżeczka, pręcik, sączki Odczynniki

Roztwór barwnika i adsorbent a) Przygotowanie roztworów

W kolbie miarowej o poj. 500 cm³ sporządzamy roztwór barwnika o stężeniu C_max podanym w temacie. Następnie mieszając odpowiednie ilości tego roztworu z wodą destylowaną przygotowujemy w kolbach stożkowych po 50 ml roztworów o stężeniach w zakresie od 0,1 C™* do C_max. Zakładamy przy tym, że gęstość roztworu barwnika jest taka sama jak gęstość wody.

Na przykład dla stężenia maksymalnego 300 mg/dm³ otrzymujemy:

Stężenie [mg/dm^3]	V „» [cm^3]	Y wodv [cm' ]
300	50	0		roztwory do adsorpcji
240	40	10
210	35	15	roztwory do wyznaczenia zależności absorbancji od stężenia
180	30	20
150	25	25
120	20	30
90	15	35
60	10	40

Pierwsze sześć roztworów (o wyższych stężeniach) służy do pomiarów adsorpcji. Na podstawie pozostałych sześciu wyznacza się krzywą wzorcową, czyli zależność absorbancji (ekstynkcji) od stężenia.