6355787058

Z. Rudnicki: MATLAB - KOMPENDIUM

określająca precyzję - liczbę miejsc po kropce w wyświetlanej wartości,

- format kończy litera określająca typ wyświetlanych wartości, tzw. kod konwersji, najczęściej stosowane kody to: d - dla liczb całkowitych - np.: %5d

e - dla wyświetlania liczb rzeczywistych w postaci wykładniczej, f - dla wyświetlania liczb rzeczywistych w postaci stałoprzecinkowej, g - dla wyświetlania liczb rzeczywistych w formacie e lub f w zależności od tego, który z nich będzie odpowiedniejszy dla danej wartości, s - dla wyprowadzania wartości wyrażeń tekstowych (string).

c) pozostałe znaki ze spacjami włącznie są traktowane jak tekst który ma zostać wyświetlony i będzie w miejscach opisów formatów uzupełniany wartościami poszczególnych wyrażeń z

listy_wy rażeń.

W przypadku gdyby w tekście konieczne było wyświetlenie znaków: apostrof ['], procent [%] oraz backslash [\] wówczas należy w formacie wpisać dwa takie znaki ["], [%%], [\\],

2.4.6. Instrukcja IF

% postać 1:	% postać 2:
if warunek	if warunek
instrl	instrl
end	else
instr3	instr2
	end
	instr3

W wielu przypadkach musimy w programie umieścić kilka alternatywnych sekwencji operacji a wybranie jednej z nich uzależnić od spełnienia określonego warunku. Służy do tego instrukcja warunkowa nazywana instrukcją IF od występującego w niej słowa kluczowego (IF oznacza,jeżeli”). Instrukcja IF (w najprostszych wariantach) może mieć jedną z postaci:_

warunek - może być wyrażeniem logicznym lub wyrażeniem algebraicznym, instrl, instr2, instr3 - to bloki zawierające jedną lub więcej instrukcji.

Przykład 1:

Dla danej wartości według wzoru:			x obliczyć y
	\-x^2	dla	x<-\
y =	X	dla	-1<*<1
	l + x^2	dla	x>\

Działanie instrukcji IF jest następujące: jeżeli warunek jest spełniony (czyli wartość liczbowa wyrażenia logicznego lub algebraicznego jest różna od zera) to zostanie wykonany blok instrukcji instrl, w przeciwnym przypadku (tzn. gdy warunek ma wartość liczbową zero) - w postaci 1 wykonane będą instrukcje bloku instr3 a w postaci 2 - bloki instrukcji instr2 oraz instr3.

elear

x = input('x='); if x<—1

y = l-x² else

if x>l

y = l+x²

else

y = x

end

end

Pamiętajmy, że jeśli mamy w programie uwzględnić dwa warianty działań to wystarcza do tego jedna instrukcja IF, natomiast przy trzech lub większej liczbie wariantów trzeba będzie użyć kilku instrukcji IF odpowiednio zagnieżdżonych, co pokazano na przykładzie powyżej. W przykładzie tym nie ma instrukcji wyświetlających wyniki a zamiast tego pominięto średniki po instrukcjach przypisujących wartość zmiennej y, co spowoduje wyświetlenie wartości tej zmiennej.

2.4.7. Ćwiczenia z IF

a)    Napisz program, który pyta o temperaturę za oknem i zależnie od wartości odpowiada jednym z komunikatów: „mróz”, „zimno”, „ciepło”, „gorąco”.

b)    Napisz program, który pyta o liczbę i po jej wprowadzeniu bada czy jest parzysta oraz czy jest podzielna przez 3, a następnie wyprowadza odpowiednie komunikaty. Podpowiedź: wykorzystaj funkcję mod(x,n) zwracającą resztę z dzielenia x przez n;

16