6783828191

*>Wytr,

Wklej

^Kopiuj

Nawigacja

ff H *) * O 5    LATARNIK - Word

I NARZĘDZIA GŁÓWNE WSTAWIANE PROJEKTOWANIE UKŁAD STRONY ODWOŁANIA KORESPONDENCJA RECENZJA WIDOK

V Malarz formatów Schowek    r,

Timet New Ro *| 13.5 * A* a’ B I U • aU X, X* •	Aa - > i= * |= ’ fi 1T ~ ~ Js- £-BB-	AaBbCcDt TEP Autor	AoBbCcDt TEP Cytat-	AaBbCcDc 1EP Cytat..	AaBbCcDc T EP Ćmić—	AaBbCcDc lEPĆwk...	AaBbCcDc lEPĆwic-	AaBbCcDc T EP Defia-	*
Czcionka	r. Akapit r.	Style
L ▼ X	, . ■§ . . >	1 4	S i	7 8	9 10	U 12	13 14	is A

? m - n x

Zaloguj sie P

łt Znajd: -&ZamM Zatnac2 *

hi

Latarnik

15 2 16 wynAów NAGŁÓWKI STRONY WYNIKI Latarnik zat musi odbywać tę podróż czasom i kilka - Latarnik powinien lubić siedzieć na miejscu.

latarnik

Potrafię być i sumiennym latarnikem.

■ Wszelako na Latarnika wydajecie mi sie za starzy.

• Weil! • rzeki • Przyjmuję was. Jesteicie latarnlkierr. Tv.arz starego zajatnaia niewypowiedziany

promiennym nastypila noc bez zm^rzchu. nowy latarnik widocznie był juZ na miejscu, bo latarnia

godzą, to po pewnym czase opuszczaj s>utbe-Latarnik tez bywa zazwyczaj człekiem niemłodym.

do jebie. .Wszystko, z czym styka j* latarnik jert olbrzymie i pozbawione zwartych.

zadumaniem ty. a z tego zadumania me budzi Latarnika mc, nawet jego zajęcia. Dzioń do dnia

Kreole mówili miedzy soby: 'Porzydnego mamy latarnika Mn* heretyk. choc.a2 YankeeT Wracał

mówili między sobą: "Porządnego mamy latarnika. ' -"I nie heretyk, chociaż Yankcc!" Wracał jednak natychmiast po mszy na wyspę i wracał szczęśliwy, bo zawsze jeszcze nie dowierzał stałemu lądowi. W niedzielę także odczytywał sobie hiszpańską gazetę, którą zakupywał w mieście, lub new-yorskiego "Heralda", pożyczanego u Falconbridgc'a - i szukał w nich skwapliwie wiadomości z Europy. Biedne stare scrcc! Na tej wieży strażniczej i na drugiej półkuli biło jeszcze dla kraju... Czasem także, gdy łódź, przywożąca mu co dzień żywność i wodę, przybiła do wysepki, schodził z wieży na gawędę ze strażnikiem Johnsem. Potem jednak widocznie zdziczał. Przestał bywać w mieście, czytywać gazety i schodzić na polityczne rozprawy Johnsa. Upływały całe tygodnie w ten sposób, źc nikt jego nie widział ani on nikogo. Jedynym znakiem, że stary żyje, było tylko znikanie żywności pozostawianej na brzegu i światło latami, zapalane co wieczór z taką regularnością, z jaką słońce wstaje rankiem z wody w tamtych stronach. Widocznie stary zobojętniał dla świata. Powodem tego nie była nostalgia, ale właśnie to, że przeszła i ona nawet w rezygnację. Cały świat teraz zaczynał się dla starca i kończył się na jego wysepce. Zżył się już z myślą, żc nic opuści wieży do śmierci, i po prostu zapomniał, żc jest jeszcze coś poza nią. Przy tym stał się mistykiem. Łagodne, niebieskie jego oczy poczęły być jak oczy dziecka, zapatrzone wiecznie i jakby utkwione w jakiejś dali. W ciągłym odosobnieniu i wobec otoczenia nadzwyczaj prostego a wielkiego począł stary tracić poczucie własnej odrębności, przestawał, istnieć jakoby osoba, a zlewał się coraz więcej z tym, co go otaczało. Nic rozumował

□

STRONA 8 Z11    WYRAZI 1 Z 4735 POLSKI

30 E K --

+ 100%