20285

promieniowania elektromagnetycznego) rozpadają się na aktywne wolne rodniki rozpoczynające polimeryzację.

Wolnym rodnikiem jest aktywny atom lub grupa atomów zawierająca niesparowany elektron Struktura łańcucha polimeru jest wyjątkiem natury wiązań kowalencyjnych tworzonych przez atomy węgla.

Każdy atom węgla dzieli zwykle swoje elektrony walencyjne z otaczającymi go czterema atomami, dając tetraedryczny element struktury. W przypadku cząsteczek organicznych w niektórych położeniach atomowych w czworościanie znajdują się atomy H, Cl, FI lub grupy atomów.

Polimeryzacja addycyjna:

Metan jak i etan nie mogą podlegać procesowi polimeryzacji, gdyż w ich cząsteczce wszystkie wiązania są pojedyncze.

W cząsteczce etylenu (zalecana nazwa etan) atomy węgla są połączone wiązaniami podwójnymi -> polimeiyzacja-> zerwanie wiązania podwójnego i zastąpienie go wiązaniem pojedynczym dlatego każdy atom C może się łączyć z innym monomerem etylenu, powodując wzrost cząsteczki.

Jeżeli w reakcji polimeryzacji uczestniczy więcej niż jeden rodzaj monomerów -> kopolimery zacja.

Położenie merów poszczególnych składników wzdłuż łańcucha kopolimeru może być przemiennie, statyczne, blokowe lub takie, że łańcuch składające się z merów poszczególnych składników są ze sobą szczepione.

Proces polikondensacji (polimeryzacja kondensacyjna)

Polikondensacja jest procesem łączenia się wielu cząsteczek substancji wyjściowych (substratów) w związek wielkocząsteczkowy z jednoczesnym wydzielaniem prostego związku małocząsteczkowego - jako produktu ubocznego reakcji, np. wody, chlorowodoru, amoniaku.

Skład chemiczny polimeru powstającego w wyniku polikondensacji nie jest identyczny ze składem substancji wejściowych. Spowodowane jest to wydzielaniem się produktów ubocznych podczas procesu.

Poliaddycja- ma charakter pośredni między polimeryzacją a polikondensacją.

Podobnie jak polikondensacja jest to reakcja przebiegając w sposób stopniowy, lecz w odróżnieniu od niej jest procesem odwracalnym.

Przyłączanie kolejnych cząsteczek monomeru do rosnącego polimeru przebiega tu dość szybko, podobnie jak w procesie polimeryzacji.

Nie następuje też wydzielanie się ubocznych produktów małocząsteczkowych, co dodatkowo upodabnia poliaddycję do polimeryzacji.

Struktura polimerów

Większość polimerów ma strukturę amorficzną -niektóre częściowo strukturę krystaliczną. Polimery o liniowej strukturze cząsteczek (termoplastycznej) ze wzrostem temperatury miękną, a następnie się topią.

Podczas rozciągania takich polimerów zachodzi płynięcie plastyczne. Obserwuje się prostowanie się cząsteczek i orientowanie się ich w kierunku równoległym do kierunku płynięcia plastycznego materiału.

Wiązania w cząsteczce są kowalencyjne zaś między cząsteczkami wiązania Van der Whalsa -> własności polimerów po ciągnięciu są mocno anizotropowe.

Dla polimerów o cząsteczkach liniowych ze wzrostem długości cząsteczek rośnie temperatura