22029

Pierwszego stycznia 1990 roku jedenaście krajów Unii Europejskiej przystąpi do Unii Walutowej. Oznacza to, że nowa waluta, (euro) stanie się na terenie tych państw jedynym legalnym środkiem płatniczym. Monety i banknoty euro wejdą do obiegu trzy lata później i w ciągu sześciu miesięcy zastąpią całkowicie narodowe środki płatnicze.

HISTORIA

Początków wspólnej europejskiej polityki monetarnej można doszukiwać się już na początku lat siedemdziesiątych - w okresie rozpoczęcia działania tzw. „węża walutowego". System uzgodnionych wahań kursów walut europejskich (jak brzmiała oficjalna nazwa polityki pieniężnej) sprawia jednak bez odpowiedniej koordynacji, wiele trudności i z inicjatywy Francji dziewięciu ówczesnych członków Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG) podjęło prace nad stworzeniem Europejskiego Systemu Walutowego (ERM). Celem tworzonego systemu była kontrola zarządzania polityką monetarną w poszczególnych państwach, ograniczenie inflacji, deficytu budżetowego a co za tym idzie ustalenie stabilnych wzajemnych kursów narodowych walut.

Efektem tych prac było przystąpienie w lipcu 1978 roku na konferencji w Bremie do nowego systemu sześciu państw członków EWG: RFN-u, Francji, Holandii, Danii, Belgii i Luksemburga. Jeszcze w tym samym roku, po szczycie europejskim w Brukseli do ERM przystąpiły także Włochy i Irlandia i z boku pozostała, jak się później okazało niemal tradycyjnie, Wielka Brytania. Obawiała się ona ustalenia zbyt wysokiego kursu swojego funta.

Choć porozumienie o stworzeniu Europejskiego Systemu Walutowego zawarte w 1978 roku w Bremie nie zakładało jeszcze stworzenia jednolitej europejskiej waluty, to jednak właśnie podczas posiedzenia Rady Europejskiej stworzono ECU. Miał to być wspólny mianownik dla walut narodowych, z których tworzy się walutowy koszyk. European Currency Unit („ecu" to również nazwa francuskiej monety bitej w XIII wieku) od czasu powstania ERM pełni trzy funkcje:

a)    jest punktem odniesienia do ustalenia parytetów walut europejskich,

b)    pełni rolę monetarna (jest środkiem płatniczym przy operacjach interwencyjnych 1 kredytowych,

c)    jest walutą obowiązującą przy rozliczeniach pomiędzy władzami monetarnymi a instytucjami EWG ( obecnie Unii Europejskiej).

ECU określone jest formułą koszyka na który składają się ustalone wartości walut krajów członkowskich. Udziały odpowiednich walut w tym koszyku są ustalane według wkładów każdego z państw w wymianach wewnątrz Unii Europejskiej i w zależności od ich dochodu narodowego brutto. W ten sposób każda z walut ma odpowiednią pozycję podstawową, zdefiniowaną w stosunku do ECU.

Z czasem dostrzegano coraz więcej korzyści, jakie może ze sobą przynosić ściślejsza współpraca w ramach systemu monetarnego. Za datę rozpoczęcia procesu przechodzenia od Europejskiego Systemu Walutowego do Europejskiej Unii Walutowej (EMU), której końcową fazą będzie jedna wspólna waluta można przyjąć czerwiec 1988 roku, kiedy to w Hanowerze obradowała Rada Europejska. Rozpoczęła wówczas pracę komisja mająca opracować