23030

Według [Kene] motorem działalności gospodarczej ludzi jest interes osobisty, a więc każda jednostka dąży do maksymalizacji osobistych korzyści, co jest zgodne z prawem natury. Jednak działalność jednego człowieka nie może naruszać praw drugiego, dlatego na straży porządku naturalnego powinien stać rząd i regulacje prawne. Nie ma gwarancji dobrego rządu i dlatego pełniejszą rękojmią przestrzegania porządku naturalnego jest powszechna oświata. Fizjokraci uważali, że ustrój naturalny realizowany będzie przez ludzi spontanicznie i żywiołowo - tych, którzy zapoznali się z założeniami tego ustroju. Przeciwstawiali ten ustrój innym ustrojom np. umowy społecznej, który wcielany był drogą przymusu. Podstawowe hasło to LESEFERYZM czyli zasada nieingerencji, swobody działania. Wolna konkurencja umożliwia realizację porządku naturalnego. Klasycy nawiązali do teorii interesu osobistego i liberalizmu ekonomicznego.

Fizjokratyzm jest uważany za pierwszą szkołę ekonomii politycznej, ponieważ w odróżnieniu od merkantylistów zajęli się analizą sfery produkcji. Dostrzegli, że bogactwo powstaje w produkcji i tworzą go wytwory produkcji. Ponadto uznali istnienie obiektywnych praw ekonomicznych, które traktowali jako prawa dane przez naturę.

Tablica ekonomiczna [Fr.Kene] jest pierwszą w dziejach nauki ekonomii tablicą (schematem) przepływów międzygałęziowycli. Przedstawia prawa rządzące produkcją i podział tworzonego produktu pomiędzy klasami.

[Kene] w sposób rachunkowy, ilościowy przedstawił obieg wytworzonego produktu pomiędzy klasami. Traktował on tablice ekonomiczne jako sposób wykrycia praw rządzących gospodarką.

[Kene] podzielił ówczesne społeczeństwo na 3 klasy:

klasa właścicieli - król oraz właściciele świeccy i duchowni - posiadają oni ziemię, której nie uprawiają, ale wydzierżawiają ją rolnikom dzierżawcom za co otrzymują czynsz dzierżawny; klasa rolników dzierżawców - produkcyjna - w wyniku swojej działalności otrzymuje produkt czysty czyli nadwyżkę ponad koszty produkcji. Jedynie ta klasa pomnaża bogactwo społeczne;

klasa jałowa - obejmująca przemysłowców, rzemieślników i kupców - nie dodaje ona bogactwa społecznego, ale w wyniku swojej działalności przynosi jedynie ekwiwalent zużytych środków konsumpcyjnych.

Dodatkowo wyróżnił klasę biedoty wiejskiej i miejskiej, której egzystencja zależy od sytuacji ekonomicznej trzech podstawowych klas.

[Kene] w swoich tablicach ekonomicznych opisuje proces wymiany wytworzonego produktu pomiędzy klasami zaczynając od klasy produkcyjnej. Klasa ta dokonuje nakładów pierwotnych, którymi są niezbędne nakłady kapitałowe w wysokości 3 mld liwrów, a uzyskany produkt ma wartość 5 mld liwrów, z czego wynika, że produkt czysty ma wartość 2 mld liwrów, które przekazuje klasie posiadaczy w formie czynszu dzierżawnego. Ponadto klasa rolników - dzierżawców (produkcyjna) kupuje u klasy jałowej za 1 mld. liwrów narzędzia niezbędne do produkcji rolnej.