23590

źródło prądowe i sterowane prądem ,

Rysunek 1: Zasilanie kolektorów układu różnicowego za pomocą wtórnika (lustra) prądowego w pozycji ”dyn“ przełącznika rodzaju obciążenia.

tranzystora T₂ ograniczony jest z jednej strony jego zatkaniem (uwy2 wynosi wówczas Ucc +    z drugiej zaś - jego nasyceniem, tzn. przewodzeniem złącza B — C Ti.

Przełącznik "Re, 20A12"umożliwia zmianę wartości Re i zaobserwowanie wynikających stąd zmian wzmocnienia.

Wybór rodzaju sygnału w różnych eksperymentach umożliwia zespół przełącznika sterowania bazy tranzystora T\ (basel) oraz przełącznik sterowania bazy T₂ (baso2, rys. 3). Na bazę T\ można podać:

■    przyrost napięcia stałego równy 5 mV przy pomiarach wzmocnienia różnicowego (włączenie Al'' i chwilowe naciskanie klawisza oznaczonego "♦—");

■    napięcie stałe regulowane z pomocniczego źródła V(T.\.T$, R22) przy pomiarach wzmocnienia sumacyjnego. Napięcie to można regulować w granicach około —2. +2V;

■    napięcie trójkątne z przystawki charakterograficznej dwukanałowej XV (wkładka SCH1 (=SX7212)) przy obserwacji charakterystyk przejściowych;

■    sygnał modulowany (sinusoidalny) z generatora sygnałów synfazowych (wkładka SN3112) przy analogowym mnożeniu sygnałów w układzie różnicowym. Sygnał ten jest na wejściu ("módl") 100-krotnie redukowany (R1, /?•_>), o czym należy pamiętać przy obliczeniach układu mnożącego.

Do bazy T₂ można jedynie dołączyć stałe regulowane napięcie V. potrzebne przy obserwacjach charakterystyk przejściowych i pomiarach wzmocnienia sumacyjnego. Ponadto oba wejścia układu różnicowego można niezależnie ocł siebie łączyć z masą klawiszem oznaczonym "_L".

2