26374

-2-

WYKŁAD: WPŁYW CZYNNIKÓW ŚRODOWISKOWYCH NA FOTOSYNTEZĘ

slajd 4/16

Zmiany stężenia zeaksantyny, wiolaksantyny i anteraksantyny podczas ekspozycji roślin na światło (mocne, długie naświedanie):

-    spada poziom wiolaksantyny

-    podnosi się poziom zeaksantyny

-    poziom anteraksantyny (związku pośredniego) pozostaje bez zmian W cyklu ksantynowym:

wiolaksantyna -> anteraksantyna -> zeaksantyna

slajd 5/16

Cykl ksantyno^y:

na świetle zacłiodzi transport elektronów w błonach tylakoidów, z jednoczesnym transportem protonów ze stromy do lumen tylakoidów (pH lumen wynosi ok. 5, pH stromy ok. 8)

w pH = 5 uaktywnia się enzym wbudowany w błonę tylakoidów po stronie lumenamej -de-epoksydaza, która odrywa atom denu z wiolaksantyny, przekształcając ją w zeaksantynę, i przenosi go na protony, których dawcą jest askorbinian (askorbinian przekształca się w dehydroaskorbinian)

askorbinian jest regenerowany dzięki glutationowi, (po ubytku dwóch wodorów powstaje mostek siarczkowy 2GSH-> GSSG)

kiedy ustaje transport elektronów, wyrównuje się pH po obu stronach błony tylakoidowej.

Gdy pH spadnie w stromie do ok. 7-7,5 zaczyna działać epoksydaza zlokalizowana w błonie po stronie stromalnej, która przekształca zeaksantynę w wiolaksantynę, zużywając den i NADPH.

slajd 7/16

obydwa barwniki (wiolaksantyna i zeaksantyna) znajdują się w antenach zewnętrznych i łączą się z zewnętrznymi polipeptydami LHC II

przyłączenie protonów i przejście wiolaksantyny w zeaksantynę powoduje dezorganizację LHC II i uniemożliwia przekazywanie energii na zasadzie rezonansu magnetycznego do centrum reakcji PS II - energia zostaje rozproszona w formie ciepła

powrót zea->wiol powoduje reorganizację LHC II, przekazywanie energii do centrum reakcji fotochemicznej jest możliwe

slajd 8/16

Wpływ stężenia CO,, na intensywność fotosyntezy

punkt kompensacyjny - takie stężenie CO^ w którym proces fotosyntezy jest równoważony przez oddychanie, po jego przekroczeniu następuje wzrost asymilacji C0₂ jest niższy dla roślin C*— mają nie tylko Rubisco, ale także karboksylazę fosfoenolopirogronianową, która ma wielokrotnie wyższe powinowactwo co C0₂ od Rubisco, dzięki czemu mogą asymilować C0₂ przy niskich stężeniach

-2-