27825

nr ćwicz 302	Data		Wydział Elektryczny	Semestr II	grupa E10 nr lab. 5
			przygoterwa nie	wykonanie	ocena ostatecz.

Temat: Wyznaczanie stałej siatki dyfrakcyjnej.

Wprowadzenie

Światło jest falą elektromagnetyczną. W zjawiskach optycznych decydującą rolą odgrywa wektor ra tężenia pola elektrycznego E, zwany w skrócie wektorem elektycznym. Do opisania fali świetlnej wystarcza określenie tego wektora w funkcji czasu i współrzędnych prze strzennych. Zachowanie się wektora elektrycznego fali biegnąc ej w kierunku osi x opisuje funkcja falowa :

Interferencja. Polega na nakładaniu się dwróch lub większej ilości fal. Warunki interferencji możemy wyrazie zarówno przez różnicę faz, jak i przez różnicę dróg :

wannę k maksimum

A <p— 2kYl As -k?.

warunek minimum

Koherencja. Interferencja zachodzi dla dowolnych fal, jednakże stały w czasie obraz interferencyjry można zaobserwować tydko wtedy, gdy nakładają się fale spójne (koherentne), tzn .takie, które po siadają różnicę faz nie zmieniającą się w czasie.

Dyfrakcja (ugięcie). Odchylenie od prostoliniowrości rozchodzenia się fal zachodzące na krawędziach wrąskich (w porównaniu z długością fali) szczelin lub przesłon.

Obraz dyfrakcyjny. Układ szerokich prążków na przemian jasnych i ciemnych. Jest on wynikiem superpozycji fal elementarnych wychodzących z różnych fragmentów szczeliny Centralne maksimum występuje na przedłużeniu kierunku fal padających, czyli dla kąta tf = 0, natomiast położenie kolejnych minimów dyfrakcyjnych określone jest zwnązkiem :

asintf -mZ

a-szerokość szczeliny

Maksima interferencyjne. Występują w punktach ekranu, dla których różnica dróg As- jest wielokrotnością długości fali. Położenie maksimów interferencyjnych określa zwńązek:

1