29570

nie jest nałożony na obywateli tego państwa członkowskiego, przy czym nie są wymagane żadne dalsze środki implementujące w tym celu (zob. wyrok w sprawie Suriil, pkt 63).

34.    Poza tym. wniosku, że ustanowiona w art. 44 ust. 3 Układu stowarzyszeniowego zasada niedyskryminacji może bezpośrednio regulować sytuację jednostek,— nie podważa analiza cełu i charakteru Układu, którego częścią jest ten przepis.

35.    Wistode. zgodnie z motywem piętnastym preambuły i art. 1 ust. 2. celem Układu stowarzyszeniowego jest ustanowienie stowarzyszenia oraz popieranie rozwoju handlu i harmonijnych stosunków gospodarczych między Stronami, w celu sprzyjania dynamicznemu rozwojowi gospodarczemu i dobrobytowi w Polsce, mając na względzie ułatwienie jej przystąpienia do Wspólnoty.

36.    Co więcej, fakt. że Układ stowarzyszeniowy zmierza w istocie do popierania rozwoju gospodarczego Polski i wobec tego prowadzi do nierównowagi w obowiązkach przyjętych przez Wspólnotę względem zainteresowanego państwa trzeciego, nie uniemożliwia uznania przez Wspólnotę bezpośredniego skutku¹⁵ niektórych postanowień tego Układu (wyrok" w sprawie SOrill, pkt 72).

37.    Wiiosku, że art. 44 ust. 3 Układu stowarzyszeniowego jest bezpośrednio stosowanynie podważa również analiza art. 58 ust. 1 Układu. W istocie z przepisu tego wynika jedynie, że władze państw członkowskich pozostają kompetentne do stosowania, z zastrzeżeniem granic ustalonych w Układzie stowarzyszeniowym, ich własnych ustaw i przepisów wykonawczych dotyczących wjazdu, pobytu i osiedlania się osób fizycznych. W konsekwencji art. 58 ust. 1 nie dotyczy implementacji przez państwa członkowskie postanowień Układu stowarzyszeniowego, dotyczących swobody przedsiębiorczości— i nie zmierza do uzależnienia implementacji lub skutków obowiązku równego traktowania, ustanowionego w art. 44 ust. 3 Układu, od przyjęcia dalszych środków krajowych.

38.    V\fynika stąd, że na drugie pytanie należy udzielić odpowiedzi, że art. 44 ust. 3 Układu stowarzyszeniowego musi być interpretowany w ten sposób, że ustanawia w ramach zakresu stosowania tego Układu precyzyjną i bezwarunkową zasadę, która w sposób wystarczający nadaje się do zastosowania przez sąd— i która wobec tego może regulować sytuację prawną jednostek. Bezpośredni skutek, jaki należy przyznać temu przepisowi, oznacza, że opierający się na nim obywatele polscy mogą się na niego powołać przed sądami przyjmującego państwa członkowskiego, pomimo faktu, że władze tego państwa nadal mają kompetencję stosowania wobec tych obywateli własnych ustaw i przepisów wykonawczych, dotyczących wjazdu, pobytu i osiedlania się, zgodnie z art 58 ust. 1 tego Układu.