31596

Zależność wentylacji pluć od intensywności wysiłku

Wentylacja płuc zwiększa się wprostproporcionalnie do intensywności wysiłku (Vo_;), dopóki nie przekroczy 70% intensywności maksymalnej, tza takiej, przy której osiągane jest maksymalne pochłanianie tlenu przez organizm (VO; max). po przekroczeniu tego poziomu obciążenia wysiłkowego zależność między V_Ea VO> traci charakter prostoliniowy. Występuje hyperwentylacja: zmniejsza się pC0₂ we krwi tętniczej, zmniejsza się wspólczymiik pobierania tlenu w płucach i zwiększa się stężenie mleczanu jonów wodorowych we krwi

Próg wentylacyjny - jest to poziom obciążenia wysiłkowego, powyżej którego pojawia się kwasica metaboliczna w następstwie akumulacji mleczanu we krwi, podczas stopniowanego wysiłku fizycznego i towarzyszącej jej zmiany w wymianie gazowej w płucach.

Zależy on od wzrostu stężenia jonów wodorowych we krwi w czasie progu przemian beztlenowych. W czasie wysiłku fizycznego V_E może się zwiększyć do 25% w stosunku do wartości spoczynkowej Maksymalne V_E u osób niewytrenowanych wynosi ok. 80-100 l/min a u osób wytrenow'anych ok. 150-160 l/min.

Wentylacja zmienia się progowo:

-    1 próg wentylacyjny - występujący na początku wysiłku (10-lSs)

-    2 próg wentylacyjny - występuje gwałtowny nieliniowy wzrost ok.. 70% VOj max

Pojemność dyfuzyjna płuc - jest wprostproporcionalna do powierzclim błony pęcherzykowa - wlośniczkowej i odwrotnie proporcjonalna do jej grubości.

Jest miarą dyfuzyjnego przenikania gazu między pęcherzykami płucnymi a krwią przepływającą przez naczynia włosowate pluć. Informuje nas o wielkości czynnego łożyska naczyń włosowatych w płucach, powierzchni wymiany gazów i oporze stawianym przez barierę pęcherzykowo - wlośniczkową dla ich dyfuzji Podczas wysiłków fizycznych D_L zwiększa się wraz z obciążeniem aż do obciążeń bliskim maksymalnym. Przyczyną wzrostu D_l podczas wysiłków fizycznych jest zwiększenie powierzchni wymiany gazów¹ między atmosferą pęcherzyków płucnych a krwią przepływającą przez płuca. Szybkość dyfuzji gazów' w płucach może ograniczać pochłanianie tlenu w szczególnych wamnkach np przy obniżeniu prężności O; w powietrzu pęcherzykowym.

3. Sprawność układu krążenia

Ilość tlenu przenoszonego z płuc do tkanek obw^rodowych przez układ krążenia zależy od objętości minutowej serca oraz zawartości tlenu we ki wi. Zawartość tlenu we krwi zależy od jej pojemności tlenowęj i od stopnia wysycenia tlenem krwi tętniczej. Ilość objętości minutowej i zawartości tlenu we kiwi jest miarą ilości tlenu oferowanego tkanką. Wykorzystyw'anie przez kurczące się mięśnie tlenu oferowanego zależy od rozmieszczeniawewnątrzmięśniowego przepływu kiwi (naczynia odżywcze, połączenia tętniczo żybie) i od właściwości komórek mięśniowych (w'anuików' wewnątrz komórkowej dyfuzji tlenu, liczby i cech mitochondriów, zawartości enzymów współdziałających w procesach spalań komórkowych). Miarą tkankowego zużycia tlenu jest tętniczo - żylna różnica zawartości tlenu we krwi.

Objętość ki wi (BV) trening fizyczny. Zmiany objętości kiwi podczas wysiłków fizycznych zależą od ich intensywności, jak i czasu trwania Zmniejsza się ona o 10-15% podczas wysiłków fizycznych już w ciągu pierwszych 5-15 minut ich trwania i następnie nie ulega