31610

WENTYLACJA MINUTOWA- objętość powietrza pobierana i oddawana w ciągu minuty, zależy od płci, masy ciała, od wielkości metabolizmu całego organizmu OBJ. PRZESTRZENIE NIEUŻYTKOWEJ- obj. dróg oddechowych w których powietrze nie ulega wymianie gazowej, ok. 150 ml

WENTYLACJA PĘCHERZYKÓWATA- ilość powietrza docierająca do pęcherzyków płucnych przy każdym wdechu pomniejszona o obj. przestrzeni nieużytkowej WENTYLACJA PĘCHERZYKOWA MINUTOWA- ilość powietrza docierająca do płuc w ciągu minuty

POJ. ŻYCIOWA PLUĆ- ilość powietrza wprowadzanego do płuc przy max. wdechu lub też ilość powietrza usuniętego maxymalnym lecz powolnym wydechem po najgłębszym wdechu, zależy do budowy klatki piersiowej, wieku, płci

NATĘŻONA POJ. ŻYCIOWA PLUĆ- mierzona przy szybkim natężeniu wydechu , jest mniejsza od poj życiowej płuc ponieważ znaczny wzrost ciśnienia w klatce piersiowej przy natężonym wydechu powoduje zapadnięcie się niektórych oskrzelików OBJ WYDECHOWA- obj powietrza jaką możemy usunąć z płuc do poziomu spokojnego wdechu do najgłębszego wydechu

OBJ ZALEGAJĄCA- obj powietrza która pozostaje w płucach nawet po największym wydechu, zależy od sprężystości tkanki płucnej

POJ WYDECHOWA PŁUC- łączna obj powietrza pobranego podczas max wdechu MAX WENTYLACJA PŁUC- wzrost wentylacji minutowej do wartości 12-1501 przy skrajnym wysiłku fizycznym.

DROGI ODDECHOWE- podczas przesuwania się przez drogi oddechowe powietrze atmosferyczne ulega nasyceniu parą wodną do wartości ciśnienia parcjalnego 47 mmHg ponadto ogrzewa się ono i oczyszcza z drobnych pyłów i zawiesin. Im większe pyły tym wcześniej w wyższych odcinkach dróg oddechowych osiadają na śluzówce- wydalane są wraz ze śluzem ruchem migawkowym nabłonka do jamy gardłowej, gdzie ulegają połknięciu lub odpluciu. Bardzo drobne pyły zatrzymują się dopiero w strefie przejściowej

OPORY ODDECHOWE

Siła skurczu mięsni przenosi się na wszystkie 3 części układu oddechowego: klatkę piersiową, płuca i wypełniające je powietrze. W każdej z tych części powstaje siła skierowana dośrodkowo w kierunku przeciwnym do działania siły mięśni. Ta przedwwsatwiająca się siła zależy od tarcia, sprężystości i bezwładności, wzrost objętości układu możliwy jest dzięki pokonaniu przez kurczące się mięśnie:

-    oporu dróg oddechowych powstających przy przesuwaniu powietrza w drogach oddechowych

-    oporu tkanki płucnej i ścian klatki piersiowej stawianego przez siły retrakcji

-    bezwładność zależnej od przyspieszenia masy przesuwanego powietrza i tkanek

-    oporu tarcia tkanek przesuwających się względem siebie w klatce piersiowej

Opór wyrażamy wysokością ciśnienia koniecznego do przesunięcia 1 ml powietrza w ciągu 1 sekundy