37432

ale komórka nie może się dzielić ona tylko egzystuje. Strefa dysfotyczna - granica do 550 m. - granica widzenia dla oka człowieka i ograniczona ilość światła. Strefa afotyczna - całkowitej ciemności, od 350 do 1000 m., na granicy 350-550 m. granica widzenia dla oka ryby płytkowodnej, do 800 m. granica reakcji na światło nocne i dzienne u skorupiaków.

•    Sole pokarmowe - biogeny: pierwiastki N, P, K są ważne dla wzrostu roślin; źródłem naturalnym rozpuszczonych miogenów są fekalia zwierząt i procesy dekompozycji materii organicznej - bakterie, grzyby na dnie oceanu. Ogólnie wody powierzchniowa charakteryzują się niedoborem miogenów. W oceanach większość wód powierzchniowych oddzielona jest od dennych warstwą termokliny ( sezonowo w strefie umiarkowanej i marginalnie w polarnej, zawsze w wodach tropikalnych) co oznacza brak ciągłego dopływu soli biogennych.

•    Osmoza - osmoregulacja, czyli regulacja stężeń roztworów elektrolitów i związków organicznych w płynach ustrojowych oraz ich objętość, a także utrzymywanie równowagi wodnej organizmu, np.: krew-stan izotoniczny wyrównany, hipertoniczny - wyższy i hipotoniczny - małe stężenie płynów ustrojowych w stosunku do stężenia chlorków sodu. Zwierzęta względem środowiska mogą być: hipotoniczne - stężenie soli w organizmie jest mniejsze niż w środowisku np.: ryby kostnoszkieletowe i część bezkręgowców - utrzymują równowagę pijąc wędę morską, a nadmiar soli wydalają przez skrzela; gady i ptaki morskie (mewy, żółwie), piją wodę morską a nadmiar soli usuwają przez specjalne gruczoły solne. Ssaki morskie nabyły umiejętność produkowania moczu bardziej stężonego niż woda morska, mogą więc pić bez szkody wodę ze środowiska. Izotoniczne - stężenie soli w organizmach jest w równowadze ze środowiskiem, większość bezkręgowców morskich jest izotoniczna w stosunku do środowiska np.: rozgwiazdy. Hipertoniczne - stężenie soli w organizmie jest większe niż w środowisku, ryby chrzęstnoszkieletowe wydzielają mocznik do krwi, a nadmiar wody wydalają przez układ moczowy, utrzymując w ten sposób równowagę ze środowiskiem np.: Manta oraz organizmy słodkowodne.

Czynniki dynamiczne

•    Pływy - w oceanach, morzach mają ogromne znaczenie dla budowania struktury życia, są to procesy cykliczne, występują w rejonach klifowych. Mamy strefy: oprysku (występują zwierzęta morskie np: ślimaki - mają zdolność przytwierdzania się do kamienia.) Strefa wody wysokiej - ślimaki małże, które na czas odpływu bardzo silnie przytwierdzają się do podłoża. Stan średni wody - chitony, ślimaki, Cylipedia, algi, skorupiaki. Strefa: poziom najwyższy wody - w tym środowisku występują organizmy, które nie są przyzwyczajone do życia w skrajnych warunkach np.: zielenice, brunatnice, jeżowce. Mamy dw/a rodzaje pływów przypływ syzygijny i kwadraturowy.

•    Upwelling - proces, który powoduje odpływ wody z głębi ku powierzchni. Siła i kierunek wiatru są znaczące, jest to zjawisko które określane jest jako podnoszenie wód głębinowych. Organizmy które znajdują się przy dnie są dzięki upwellingowi wynoszone na powierzchnię.

•    Downwelling - ciepłe wędy oceaniczne z niższych szerokości geograficznych przemieszczane są ku wyższym szerokościom, w międzyczasie oddając znaczną część swojego ciepła, ochładzają się, zwiększają swoją gęstość co w konsekwencji prowadzi do ich opadania w głąb.

Jak organizmy morskie zachowują się wobec siebie i środowiska - interakcje?

-    Fitoplankton daje pożywienie dla zooplanktonu o różnej frakcji wielkościowej

-    Martwe komórki reszty fitoplankton u (detrytus) i bakterie żywią się nim, np.: ssaki; skorupiaki są

pożywieniem dla ptaków morskich, a kalmary, ssaki morskie - dla ludzi.

BAŁTYK

Powierzchnia Bałtyku z Kattegatem i cieśninami duńskimi:415 266 km²