6501

procesu pedagogicznego.

PrzygotowujCic eksperyment nalepy kierowali sili kilkoma waónymi zasadami:

-Naleliy unikali stosowania eksperymentu bez uzasadnienia. Warunkiem jego przeprowadzenia jest przekonanie co do jego celowoóci.

-Pamilitali trzeba o utworzeniu pewnej koncepcji przypuszczalnych zalelinolici rezultatów od wprowadzonych czynników.

-NaleÓy mieó ÓwiadomoÓÓ, które z czynników só najwaóniejsze, a które uboczne. Czynnikami ubocznymi bódó najczóciej rónice indywidualne miódzy uczniami np. rónice w sprawnoóci.

-Konieczne jest stworzenie grup eksperymentalnej i kontrolnej, których skóad i parametry byóy do siebie zblióone. W pierwszej z nich wprowadza sió nowe warunki szkolenia, starajóc sió wychwyció ich wpóyw na dynamikó i rozwój procesu nauczania.

W przypadku prowadzenia eksperymentu naleóy zwróćió uwagó na to aby ograniczyó sió do wprowadzenia tylko jednej zmiennej, aby moóna byóo jednoznacznie odczytaó wynik eksperymentu. Naleóy prowadzió szczegóowe notatki, które powinny opisywaó tak caÓÓ grupó jak i poszczególne osoby.

Tak eksperymentujócy nauczyciel ma niewótpliwó szansó usprawnienia swojego warsztatu szkoleniowego, zaangaóowania uczniów w zajócia wychowania fizycznego jak i w zajócia pozaszkolne.

2.

Pobudzenie uczniów do aktywnoóci na zajóciach w szkole jest kwestió stworzenia takiej strategii nauczania i pracy z nimi, które rzeczywiócie motywujó tych uczniów do nauki.

CzÓowiek zdolny jest do wykonywania czynnoóci ukierunkowanych na osióganie okreólonych celów. Czynnikiem warunkujócym takó zdolnoÓÓ jest mechanizm motywacyjny.

Pojócie motywacji jest w rzeczy samej czymó nieuchwytnym. Niekiedy sóuóy do okreólania pewnych wrodzonych cech osobniczych, czynnika pobudzajÓcego lub teó jakiejó sióy napódowej, pragnienia bódó pobudki, która wywoóuje dziaóanie. Czósto owe sióy wewnótrzne okreólane só jako popódy czyli dllienia do zaspokojenia swych potrzeb.

Kiedy indziej znów motywacjó wilfce sió z bodócami zewnótrznymi, pozytywnymi lub negatywnymi, które moóna osobie zadawaó w celu wyzwolenia okreólonych poÓÓdanych dziaóaó.

Jak moóna sió domyólaó dotychczas stworzono wiele rónych teorii motywacji, jednakóe tó, która znajduje najlepsze praktyczne zastosowanie na gruncie wychowania fizycznego jest teoria motywacji osiÓgniÓÓ przedstawiona przez J. W.