100014

dopuszczalnego stężenia denku węgla wymaga odpowiedniej, systematycznej wymiany powietrza, która w tunelu zależy, na przykład, od takich czynników, jak:

*    natężenie mchu i rodzaj pojazdów,

*    przeciętna prędkość jazdy,

*    ilość i jakość spalanego paliwa,

*    zawartość tlenku węgla w spalinach,

*    kierunki i wielkości spadków trasy komunikacyjnej,

*    intensywność pracy silników i stopień wykorzystania ich mocy,

*    długość tunelu.

Średnio dla 300 pojazdów przejeżdżających na godzinę, z szybkością 24 km/h, należy przewidzieć dostawę świeżego powietrza w ilości około 0,05 m³/s na każdy metr długości tunelu. Doprowadzenie powietrza nie może naruszyć granicznego reżimu jego przepływu w tunelu, a więc prędkości 3,5 m/s, przy której odczuwa się zjawisko przeciągu szkodliwego dla zdrowia ludzi. Nie mniej ważnym czynnikiem jest też przystosowanie systemu przewietrzania do warunków przeciwpożarowych.

W budowlach podziemnych, w których spalany jest węgiel, np. w par owozach kursujących w tunelach kolejowych, za główny wskaźnik zanieczyszczenia przyjmuje się stężenie dwutlenku węgla, które nie powinno przekraczać 0,4-1%, W budowlach wyposażonych tylko w mządzenia elektryczne decydującym czynniki en zagrożenia mikroklimatu staje się nadmierna ilość ciepła lub zapylenia. System przewietrzania jest więc projektowany na wyeliminowanie następnych z kolei zagrożeń do regirlacji właściwego zawilgocenia powietrza włącznie. Utrzymanie dopuszczalnego poziomu zanieczyszczenia powietrza w budowli podziemnej wymaga jej skutecznego przewietrzania, wentylacji. Najczęściej spotykanymi systemami wentylacyjnymi są: przewietrzanie natiualne, wentylacja podłużna, poprzeczna bądź mieszana (podhiżno-poprzeczna).